Mity i prawdy na temat jąkania się
Mity na temat jąkania się
Na temat jąkanie się, osób z jąkaniem i terapii jąkania przez lata nagromadziło się wiele mitów. Szczególnie ważny jest fakt, że niektóre z nich są krzywdzące dla osób z jąkaniem się. Skąd się biorą tego typu mity na temat jąkania się? – Najczęściej z niewiedzy lub na opieraniu swojej wiedzy na przestarzałych informacjach.
MIT: Osoby jąkające nie są zbyt inteligentne
PRAWDA: Nie ma żadnej zależności pomiędzy jąkaniem a poziomem inteligencji
MIT: Jąkania można się nabawić poprzez słuchanie osoby z jąkaniem lub przez przebywanie z nią
PRAWDA: Nie można zarazić się jąkaniem. Nikt nie zna dokładnie przyczyny jąkania; badania naukowe wykazują, że historia rodzinna, rozwój neuromięśniowy, środowisko dziecka i jego cechy osobowościowe mogą wpłynąć na wystąpienie jąkania
MIT: Dla osoby z jąkaniem pomocne są „dobre rady”: weź głębszy oddech, mów wolniej, nie denerwuj się, pomyśl co chcesz powiedzieć
PRAWDA: Takie „rady” zazwyczaj uświadamiają osobie z jąkaniem jej problem.
Czy pomocne jest powtarzanie komuś „siedź prosto” – czy to cokolwiek daje?
Poza tym, dlaczego ktokolwiek ma zwracać ci uwagą? Czy robisz coś złego?
Czy ty zwracasz komuś uwagę?
MIT: Osoby z jąkaniem są nerwowe; Jąkanie jest powodowane zdenerwowaniem.
PRAWDA: Podenerwowanie nie powoduje jąkania. Nie należy zakładać, że osoby z jąkaniem są bardziej nerwowe, nieśmiałe, zalęknione. Również stres nie powoduje jąkania. Osoba z jąkaniem może czuć się niekomfortowo, jeśli współrozmówcy będą jej przerywać wypowiedź, wchodzić w słowo lub nie będą jej dopuszczać do głosu w rozmowie. Wtedy można się zdenerwować.