Terapia psychodynamiczna w jąkaniu
Terapia psychodynamiczna w jąkaniu
Od wielu lat zajmuję się terapią jąkania u dzieci, młodzieży i dorosłych. Po ukończeniu europejskiej specjalizacji z zaburzeń płynności mowy (ECSF) wydawało mi się, że problem terapii jąkania jest dla mnie już dostatecznie wyjaśniony. Im więcej pracuję z rodzinami osób z jąkaniem i z osobami jąkającymi się, tym bardziej uświadamiam sobie, że jest jeszcze wiele zagadnień do odkrycia.
Nowe spojrzenie na jąkanie
Niepłynność mowy, jąkanie, zacięcia – to nie tylko problem z płynnością wypowiedzi. Według nowoczesnego spojrzenia na jąkanie – to wieloczynnikowe zjawisko złożone z kilku komponentów. Głównymi determinantami jąkania są: etiologia\pochodzenie oraz fizjologiczny rozwój układu koordynującego programowanie i planowanie mowy, językowe możliwości osoby, zaopiekowanie lub jego deficyty ze środowiska oraz osobowość i predyspozycje charakterologiczne.
U osób z jąkaniem utrwalonym terapeuta powinien posiadać odpowiednią, szeroką wiedzę o dwóch ostatnich składnikach. Terapeuta łączący jąkanie długotrwałe, w oparciu o psychodynamiczne podejście, potrafi odpowiednio postawić diagnozę i zauważyć najważniejsze potrzeby pacjenta.
Istota problemu niepłynności mowy
Nie można zrozumieć istoty problemu człowieka bez uznania dwóch odrębnych, ale będących z sobą w interakcji wymiarów – poziomu rozwojowego jego osobowości i stylu utartych zachowań, reakcji przyjętych na przestrzeni lat „bycia w związku” ze swoim kłopotem. W długotrwałym jąkaniu zdarza się, iż pacjenci mają za sobą terapie działające na „objawy” niepłynności, znają techniki upłynniania mowy, uczestniczyli w turnusach, grupach J. a dalej jąkają się. Wiedza o jąkaniu nie zawsze jest wiedzą o człowieku, który się jąka.
Zadaniem terapeuty może być wspieranie pacjenta w akceptacji swoich ograniczeń, ale równolegle rozwijania poczucia sprawczości, tolerancji dla szerokiego zakresu myśli i uczuć, realistycznej samooceny, bliskości w relacjach, wrażliwości i świadomości samego siebie.
Poznanie samego siebie, zrozumienie swojej historii, sposobów reagowania w sytuacjach trudnych pomaga zmienić, to co przeszkadza w osiągnięciu szczęścia w życiu i zadowolenia z siebie.
Wierzę, że studia specjalizacyjne w Laboratorium Psychoedukacji w Warszawie pomogą mi jeszcze bardziej całościowo spojrzeć na osobę z jąkaniem, u której niepłynność jest tylko widocznym czubkiem góry lodowej ukrytych głęboko trosk. Zapraszam do kontaktu.
Jąkanie u młodzieży – co zrobić gdy nastolatek się jąka?
Jąkanie u młodzieży – co zrobić gdy nastolatek się jąka?
Młodzież doświadcza wielu problemów, a jąkanie się jest jednym z nich. Jąkanie się to spowolnione mówienie, powtarzanie słów lub sylab lub wstawianie słów do mówienia, które nie są wymagane w zdaniu.
Jąkanie się jest częstym problemem wśród młodzieży i może mieć wpływ na ich życie szkolne, społeczne i zawodowe. Zazwyczaj jąkanie się jest wynikiem stresu lub lęku i może wystąpić w różnych sytuacjach, takich jak przemawianie publicznie, rozmowy telefoniczne lub nawet odpowiedzi na pytania od nauczyciela.
Jąkanie się może być bardzo stresujące i przyprawiać młodzież o zakłopotanie. Może to skutkować izolacją społeczną, zmniejszoną pewnością siebie, trudnościami w nauce i problemami emocjonalnymi, takimi jak depresja i lęk.
Istnieje wiele sposobów leczenia jąkania się, w tym terapia mowy, terapia behawioralna i terapia poznawcza. Terapia mowy może pomóc młodzieży w wyeliminowaniu lub zminimalizowaniu jąkania się poprzez ćwiczenia oddechowe, świadome mówienie i poprawę postawy ciała. Terapia behawioralna może pomóc młodym ludziom w przezwyciężeniu lęku i stresu, które mogą powodować jąkanie się. Terapia poznawcza może pomóc młodym ludziom w zmianie negatywnych myśli i przekonań na temat jąkania się.
Rodzice i nauczyciele młodzieży powinni być świadomi problemu jąkania się i zachęcać młodzież do szukania pomocy w leczeniu problemu. Pomoc profesjonalna może być skutecznym sposobem na poradzenie sobie z jąkaniem się. Rodzice i nauczyciele mogą również pomóc młodzieży w budowaniu pewności siebie i wspierać ich w osiąganiu ich celów.
Jak pomóc nastolatkowi, który się jąka?
Pomoc nastolatkowi, który się jąka, wymaga cierpliwości i wyrozumiałości. Najlepszym sposobem jest zachęcanie go, aby mówił o swoich emocjach i emocjach innych. Pomóż mu znaleźć sposoby na radzenie sobie z jąkaniem, takie jak oddychanie lub mówienie powoli. Nie skupiaj się na jego jąkaniu ani nie wyśmiewaj go, gdy się jąka. Zachęcaj nastolatka, aby mówił wolno, wyraźnie i głośno. Jeśli to możliwe, zapewnij mu terapię logopedyczną, aby pomóc mu w radzeniu sobie z jąkaniem.
Jak budować pewność siebie nastolatka, który się jąka?
Budowanie pewności siebie u osób jąkających się jest szczególnie ważne. Poniżej kilka wskazówek jak budować pewność siebie u nastolatków, którzy się jąkają.
- Zawsze dawaj pozytywne wsparcie i zachęcaj do mówienia, nawet jeśli jest to trudne. Staraj się być spokojny i nie okazywać niepokoju.
- Skoncentruj się na tym, co mówi dziecko, a nie na tym, jak to mówi. Zachęcaj je do mówienia, ale nie przerywaj mu ani nie zadawaj zbyt wielu pytań.
- Pokazuj różne sposoby rozwiązywania problemów. Pokaż, że język może być narzędziem do wyrażania swoich myśli i uczuć, a nie źródłem frustracji.
- Zaakceptuj i wspieraj cudze reakcje i emocje. Naucz swoje dziecko, że to normalne i nie ma się czego wstydzić.
- Ucz dzieci, jak radzić sobie z sytuacjami stresującymi. Możesz to zrobić poprzez ćwiczenia relaksacyjne lub rozmowy na temat technik radzenia sobie ze stresem.
- Staraj się zachęcać dziecko do wychodzenia z domu i uczestniczenia w różnych aktywnościach. To pomoże mu poczuć się bardziej pewnym siebie i lepiej radzić sobie z sytuacjami społecznymi.
Jeżeli chcesz aby z Twoim nastoletnim dzieckiem popracował ktoś jeszcze i aby nakierować Was na odpowiednie tory podczas terapii – zapraszam do kontaktu.