Czynniki psychologiczne a jąkanie
Wieloczynnikowa koncepcja jąkania łączy w sobie wyniki badań naukowych i wieloletnie doświadczenia praktyczne co pozwala zauważyć problemy ważne dla wyjaśnienia przyczyn jąkania, jego przebiegu i prawdopodobieństwa utrzymywania się.
Ostatnio w badaniach naukowych badano związek pomiędzy cechami osobowościowymi a występowaniem jąkania u dzieci. Badania naukowe wykazują, iż dzieci z jąkaniem są bardziej impulsywne i wykazują większą reaktywność na bodźce środowiskowe; trudniej przystosowują się do zmian i nowych sytuacji; są mniej zdolne do panowania nad emocjami, gdy są czymś podekscytowane, trudniej wracają do stanu równowagi. Są bardziej niespokojne, introwertyczne, wrażliwe, wycofane i nieśmiałe, niepewne siebie, lękliwe i mniej chętne do nowych wyzwań.
(Nicholas i in.2006).
Czynniki osobnicze mogą odgrywać ważną rolę w rozwoju jąkania. Dzieci wrażliwsze, bardziej reaktywne mają często wcześnie bardzo dobrą świadomość swoich problemów z niepłynnością. Są wobec siebie bardziej krytyczne, co z wiekiem się pogłębia.
Adekwatna terapia skoncentrowana na specyfice temperamentu i osobowości każdego dziecka, zazwyczaj przynosi bardzo dobre skutki w upłynnianiu jąkania.