facebook znanylekarz
Jakanie dzieci

Rady dla rodziców dzieci jąkających się – 7 kroków

rady dla rodziców dzieci jąkających się – 7 kroków

1. Mów do dziecka wolniej, spokojniej; używaj pauz, zwolnij swoje tempo mowy.
Dziecko dostanie od ciebie przekaz, że i ono nie musi się spieszyć. Będzie cię naśladować.

2. Zadawanie pytań – nie bombarduj dziecka pytaniami.
Unikaj pytań złożonych, dotyczących kilku spraw.
Zadawaj jedno pytanie w tym samym czasie.
Daj czas na odpowiedź.
Pozwalaj dokańczać zdania, nie dopowiadaj.
Spróbuj zmienić sposób zadawania pytań; zamiast „Co jadłeś na obiad?”, zapytaj „Ja jadłam zupę jarzynową ; ciekawe co było u ciebie”

3. Pełne, uważne słuchanie:
Utrzymuj kontakt wzrokowy
Skup się na informacji a nie na sposobie przekazu
Używaj mimiki, gestów, mowy ciała, tak by dziecko widziało, że interesuje cię to co ono mówi
Jeśli nie możesz w pełni uczestniczyć w rozmowie, bo np. prowadzisz samochód – powiedz to dziecku zamiast udawać że słuchasz

4. Mówienie naprzemienne w rodzinie – rodzice modelują rozmowy np. przy stole, tak by każdy miał czas na mówienie, by nikt nikomu nie przerywał, nie dopowiadał, powstrzymywał się od oceniania, nieprzyjemnych uwag.

5. Budowanie zaufania – skupiaj się na mocnych stronach dziecka (innych niż mówienie)

Używaj pochwał opisowych, dotyczących konkretu
Pokazuj, że dziecko jest dla ciebie ważne
Bądź serdeczny

6. Specjalny czas z dzieckiem – bez innych osób, bez „zakłócaczy” typu TV, telefon itp.
Zróbcie coś razem, porozmawiajcie.
Wystarczy 5 minut – ALE CODZIENNIE
Miej specjalny czas dla każdego ze swoich dzieci.
Nie traktuj jąkającego się dziecka w sposób szczególny.

7. Zasady – traktuj jąkające się dziecko normalnie
Dziecko jąkające się wymaga takiej samej dyscypliny jak inne dzieci np. obowiązkowości
Dzieci jąkające się też muszą być odpowiedzialne, grzeczne wobec rówieśników i dorosłych tak samo jak inne dzieci
Jąkanie nie ma być pretekstem do specjalnych przywilejów

jakanie-krakow

Jak pomóc dziecku jąkającemu się w szkole

Jak pomóc dziecku jąkającemu się w szkole – informacje dla nauczycieli

Polecam kilka słów do nauczycieli z książeczki „Stuttering and your child: questions and answers. Tips for parents and teachers” wydaną przez The Stuttering Foundation (2015). Poniżej zamieszczam główne wnioski z artykułu dr Dean’a E. Williamsa. Podmiotem ich jest dziecko jąkające się – myślę jednak, że możemy te wskazówki odnieść do innych przypadków. Nauczyciele, logopedzi w swojej praktyce mogą spotkać dzieci nieśmiałe, zaniedbane, z wadami wymowy – cechami, które powodują iż „inne” dziecko staje się klasowym „głupim Jasiem”. W poniższym tekście zamiast słów: „dziecko jąkające się” – możesz wstawić imię dziecka, które w twojej klasie ma problemy z wypowiedziami ustnymi, które jest obiektem kpin dla innych osób.

Jak pomóc dziecku jąkającemu się w szkole – informacje dla nauczycieli

Dobre praktyki:

  • Zorganizuj spotkanie z rodzicami dziecka, które się jąka przed rozpoczęciem zajęć (w danym roku szkolnym), pozwoli to poznać obawy i oczekiwania rodziców.
  • Jeśli w placówce jest logopeda – porozmawiaj z nim, zapytaj o wskazówki dotyczące pracy z konkretnym dzieckiem. Jeśli jest terapeutą dziecka, zapytaj jakie są cele pracy.
  • Nie pozwól dziecku jąkającemu się uciekać od niektórych aktywności tylko dlatego, że się jąka.
  • Jeśli tylko to możliwe traktuj dziecko jąkające się, na równi z pozostałymi dziećmi w klasie – z wyjątkiem wypowiedzi ustnych, podczas których potrzebuje więcej czasu; skupiaj się na treści wypowiedzi a nie w jaki sposób jest realizowana.
  • Dzieci które się jąkają powinny wypowiadać się przed całą klasą; nawet jeśli będą potrzebowały wsparcia by odnieść sukces.
  • Porozmawiaj z dzieckiem jąkającym się, jakie są jego potrzeby/ optymalne warunki przy ustnych wypowiedziach; jak się czuje podczas nich i jak ty możesz mu pomóc.
  • Zachęcaj dziecko do mówienia w domu na podobnych warunkach, przyjaznych dla siebie, zachęcających do słownych wypowiedzi.

Komunikacja:

  • Daj dzieciom jąkającym się wystarczająco dużo czasu na wypowiedź; pamiętaj, że mają często kłopoty z rozpoczęciem wypowiedzi.
  • Zachęcaj dzieci w klasie do stosowania zasad dobrej komunikacji – bez przerywania rozmówcy, mówienia za kogoś lub kończenia za kogoś wypowiedzi.
  • Wyjaśnij klasie, że niepłynności mowy są jej częścią składową; sferą, nad którą należy pracować.

Ośmieszanie, kpiny, wyśmiewanie – nie pomagają ale utrudniają.

Na wszelkie sposoby tłumacz, że klasa nie jest miejscem na naśmiewanie się z kogokolwiek!

Zapamiętaj

Dbanie o to by wprowadzać w życie dobre praktyki może wiele zmienić!

Stuttering: 7 Tips For Talking With Your Child – The Stuttering Foundation

Compiled by Barry Guitar, Ph.D. and Edward G. Conture, Ph.D.

1. Speak with your child in an unhurried way, pausing frequently. Wait a few seconds after your child finishes speaking before you begin to speak. Your own slow, relaxed speech will be far more effective than any criticism or advice such as „slow down” or „try it again slowly.”

2. Reduce the number of questions you ask your child. Children speak more freely if they are expressing their own ideas rather than answering an adult’s questions. Instead of asking questions, simply comment on what your child has said, thereby letting him know you heard him.

3. Use your facial expressions and other body language to convey to your child that you are listening to the content of her message and not to how she’s talking.

4. Set aside a few minutes at a regular time each day when you can give your undivided attention to your child. During this time, let the child choose what he would like to do. Let him direct you in activities and decide himself whether to talk or not. When you talk during this special time, use slow, calm, and relaxed speech, with plenty of pauses. This quiet, calm time can be a confidence-builder for younger children, letting them know that a parent enjoys their company. As the child gets older, it can be a time when the child feels comfortable talking about his feelings and experiences with a parent.

5. Help all members of the family learn to take turns talking and listening. Children, especially those who stutter, find it much easier to talk when there are few interruptions and they have the listeners’ attention.

6. Observe the way you interact with your child. Try to increase those times that give your child the message that you are listening to her and she has plenty of time to talk. Try to decrease criticisms, rapid speech patterns, interruptions, and questions.

7. Above all, convey that you accept your child as he is. The most powerful force will be your support of him, whether he stutters or not.

amamica-logopeda

Czasami po prostu się jąkam

Czasami po prostu się jąkam

Polecam książeczkę autorstwa Eelco de Geus „Czasami po prostu się  jąkam”; jej adresatami są dzieci jąkające się w wieku od 7 do 12 lat a także rodzice, rodzeństwo, dziadkowie i nauczyciele. Autor w  bardzo prosty sposób wyjaśnia dlaczego czasami dziecko się jąka, a czasami nie; dlaczego inni wyśmiewają jąkających się; przytacza historie jąkających się dzieci. Książeczka skierowana jest zwłaszcza do tych dzieci, które emocjonalnie reagują na swoje jąkanie. Ich mowę można opisać jako walkę i zmagania lub przeciwnie unikanie i wycofywanie się. Nie zawsze dorośli potrafią z nimi otwarcie mówić o jąkaniu.

Lektura tej książeczki pomoże zrozumieć jakie są odczucia dziecka podczas mówienia, komunikowania się.

„Każde dziecko mówi na swój sposób. Jedno mówi wolno, drugie szybciej. Jedno głośniej, drugie ciszej. Każdy ma indywidualny sposób mówienia i każdy jąka się na swój, specjalny sposób. I tak własnie powinno być. Czy nie byłoby nudno, gdybyśmy wszyscy byli tacy sami?” – fragment z rozdziału „Czasami się jąkasz a czasami nie”.

Na koniec za The Stuttering Foundation, autor przytacza mity na temat jąkania. Oto kilka z nich

  • Mit:          Pomocne dla osoby jąkającej się jest mówienie do niej: ” Weź głębszy oddech, zanim coś powiesz”                          lub „Najpierw pomyśl, co chcesz powiedzieć”.
  • Prawda:   Takie rady zwykle jeszcze bardziej uświadamiają jąkającej się osobie jej problem. Bardziej pomocne                       reakcje otoczenia to cierpliwe słuchanie i rozmawianie z osobą jąkającą się w wolniejszy sposób.
  • Mit:           Stres powoduje jąkanie.
  • Prawda:    Stres nie wywołuje jąkania, ale może być przyczyną nasilenia się tego problemu u osoby jąkającej się.
  • Mit:           Osoby jąkające się nie są zbyt inteligentne.
  • Prawda:    Nie ma absolutnie żadnej zależności pomiędzy jąkaniem a poziomem inteligencji

http://:http://www.stutteringhelp.org