Jąkanie u nastolatków – jakich rad nie udzielać młodzieży z jąkaniem
Jąkanie u nastolatków jest dla nich szczególnie kłopotliwe ze względu na niestosowne uwagi kierowane w ich kierunku. Być może osoba, która wypowiada „dobre rady” wcale nie ma złych intencji, jednakże zazwyczaj uwagi i rady osób, które nie mają specjalistycznej i fachowej wiedzy są bardzo krzywdzące. A więc czego nie mówić, gdy zaobserwujemy jąkanie u nastolatków, młodzieży czy młodych osób dorosłych? Jakich rad nie dawać? Jakie zwroty są wręcz niestosowne?
Poniżej krótka lista złych rad dla osób z jąkaniem:
” ODDYCHASZ JAK LORD VADER – ZRÓB COŚ Z TYM, ZRELAKSUJ SIĘ, ODDYCHAJ GŁĘBOKO”
Odpowiedź: Powodem jąkanie nie jest nieprawidłowy oddech; można zacząć „dyszeć”, gdy ktoś przerywa moją wypowiedź i głupio komentuje sposób w jaki mówię.
„CZY NIE LEPIEJ GDYBYŚ ŚPIEWAŁ – WTEDY NIE BĘDZIESZ SIĘ JĄKAŁ”
Odpowiedź: Wcale nie chcę śpiewać, chcę mówić, jak mówię.
„NIE MĘCZ SIĘ TAK, JA ZA CIEBIE POWIEM/ DOKOŃCZĘ ZDANIE”
Odpowiedź: Nikt nie chce, by ktoś zgadywał słowa, zdania, myśli; to MOJA sprawa co chcę powiedzieć, nawet gdy mogę się zająknąć..
„NO POWIEDZ TO WRESZCIE”
Odpowiedź: Dobrze rozmawia mi się z ludźmi, którzy nie wywierają na mnie presji i rozmowa toczy się bez napięć, gdy sam jesteś dobrym rozmówcą – to nie każdy potrafi.
„CZY PRZEZ JĄKANIE NIE MOŻESZ ROBIĆ PEWNYCH RZECZY?”
Odpowiedź: Mogę robić to, co chcę – mogę być sportowcem, aktorem, prezydentem; jąkam się i co z tego, to tylko moja sprawa.
„NIE MOŻESZ NAWET POWIEDZIEĆ SWOJEGO IMIENIA, ZRÓB COŚ Z TYM”
Odpowiedź: Zwracanie uwagi na sposób mojego mówienia sprawia, że źle się czuję i nie mam ochoty na rozmowę; jąkanie to sinusoida czasem odchodzi, ale i wraca.