Jąkanie u dzieci

Poniżej przeczytasz o czynnikach ryzyka występowania jąkania dzieci; ( małe dzieci głownie pracują z rodzicami; rodzice są instruowani przez logopedę):

• Historia rodzinna.
o Nie ma niezbitych dowodów, ale prawie połowa dzieci jąkających się pochodzi z rodzin, w których występowało jąkanie. Jeśli jest (lub była) w twojej rodzinie osoba, która się jąka, to niepłynność mowy twojego dziecka można łączyć z jąkaniem. Ryzyko wystąpienia jest mniejsze, jeśli u członka rodziny jąkanie ustąpiło w dzieciństwie.

• Wiek.
o U dzieci, które zaczęły się jąkać po ukończeniu 3,5 lat, z jąkania najczęściej wyrastają. Jeśli twoje dziecko zaczęło się jąkać przed ukończeniem 3 roku życia i objawy do 6 miesięcy nie ustąpiły, to może być ono w grupie ryzyka.

• Czas od pierwszych objawów.

• U 75-80% dzieci, które zaczęły się jąkać objawy ustępują po 12-24 miesiącach bez terapii. Jeśli u twojego dziecka jąkanie nie trwa dłużej niż 6 miesięcy jest prawdopodobne, że objawy ustąpią samoistnie. Jeśli natomiast jąkanie występuje dłużej niż 12 miesięcy , to niestety dziecko może z tego samo nie wyrosnąć.

• Płeć.
o Dziewczynki częściej niż chłopcy wyrastają z jąkania. 3-4 chłopców na 1 dziewczynkę jąka się nadal.
o Skąd te różnice? Chłopcy i dziewczynki różnią się pod względem rozwoju mowy i języka, są to różnice wrodzone. Prawdopodobnie inaczej też rozmawia się z małymi chłopcami a inaczej z dziewczynkami. Rodzice, członkowie rodziny oraz inne osoby różnie reagują na dzieci. Mówi się, że wiele dzieci które zaczęły się jąkać wyrasta z tego. Dla ciebie jest ważne, że nawet jeśli twoje dziecko TERAZ się jąka, to nie znaczy że będzie to robiło CAŁE życie.

• Inne czynniki mowy i języka.
Jeśli twoje dziecko jąka się i mimo tej niepłynności nie popełnia błędów językowych, jest zrozumiałe w odbiorze, to ma większą szansę na „wyjście” z jąkania. Jeśli natomiast zastępuje jedne głoski drugimi, zmienia brzmienie wyrazów, opuszcza głoski lub słowa, ma problem z różnicowaniem dźwięków – musisz wzmocnić swoją czujność.

Te czynniki umieszczają dziecko w grupie z ryzykiem wystąpienia jąkania.
Jeśli Twoje dziecko posiada jeden z tych determinantów lub przejawia je wszystkie - nie powinieneś tego lekceważyć. Przed udaniem się do specjalisty zajmującego się jąkaniem, zanotuj je sobie, zrób ich listę. Terapeuta oceni czy to jest jąkanie i zdecyduje czy czekać dalej czy od razu rozpocząć terapię.

JEŚLI JESTEŚ
nastolatkiem lub dorosłą osobą jąkającą się, po przejściach i próbach leczenia, także zapraszam.
Możemy wspólnie spróbować jeszcze raz przyjżeć się problemowi jąkania.
Obecnie jest wiele metod skutecznej terapii , więc z pewnością któraś z nich przekona Cie, że warto spróbować.
Ważne byś uwierzył/ uwierzyła, że tym razem na pewno się uda.