Istoty ulotne
Książka „Istoty ulotne” profesora Yaloma wybitnego psychoterapeuty zawiera
przemyślenia dotyczące m.in. współczesnego podejścia do programów
szkoleniowych specjalistów. Yalom uważa, że często wstępna diagnoza determinuje
stosowanie sprawdzonych empiryczne metod terapeutycznych. Składają się na nie
bardzo konkretne techniki adresowane do jednoznacznie określonych kategorii
diagnostycznych, takich jak depresja, zaburzenia odżywiania, napady paniki,
choroba dwubiegunowa. Profesor obawia się że taka tendencja we współczesnej
edukacji psychoterapeutów doprowadzi w końcu do utraty z pola widzenia całości
osoby ludzkiej czyli humanistycznego i holistyczny podejścia. Yalom przytacza
badania nad efektywnością psychoterapii, które wykazują że najważniejszym
czynnikiem, który decyduje o jej rezultatach jest jakość relacji terapeutycznej, jej
powstanie i struktura. Nigdy nie należy zapominać o przywiązaniu, do rozwijania
uczciwej, jawnej i pomocnej więzi z pacjentem. W „Istotach ulotnych” przytacza
dziesięć historii swoich pacjentów, które ukazują cierpienia osób z powodu
niedomagań, wymykające się tradycyjnej systematyce. Aby pomóc pacjentom
terapeuta musi być wyczulony na zagadnienia egzystencjalne, musi umieć określić,
co dolega pacjentowi i co należy z tym zrobić, uczynić to czasem w zupełnie
odmienny sposób.