Osoby jąkające się
Kilka słów do rodziny osoby jąkającej się
- Próbujcie rozmawiać o jąkaniu, nawet jeśli jest to temat trudny; pomyślcie jak musi czuć się osoba, która się jąka
- Bądźcie delikatni, nie oceniajcie; mówcie o problemie w sposób jak najprostszy
- Dobrze by wszyscy członkowie rodziny razem uczestniczyli w takiej dyskusji; zadawali pytania bez zażenowania, lecz tak, by nikogo nie krzywdzić, nie oceniać – zwłaszcza osoby jąkającej się
- Dobrą praktyką byłoby uczestniczenie w grupie wsparcie dla osób jąkających się i ich rodzin, rozmowa z terapeutą specjalizującym się w niepłynnościach mowy, czytanie poradników, korzystanie z bazy informacyjnej, portali dla osób jąkających się
- Rodzina jest wielkim wsparciem dla osoby jąkającej się – akceptacja, wsparcie, wspólna praca nad problemem optymalizuje cały proces terapeutyczny
Jak mówić do dziecka jąkającego się?
Jak mówić do dziecka jąkającego się? – Używanie pauzowania i wolniejszego tempa mowy u rodziców dziecka jąkającego się
Rodzice często zastanawiają się jak mówić do dziecka jąkającego się? Nieraz pytają oni czy wolniejsze tempo mowy ma jakiekolwiek znaczenie w rozmowach z ich jąkającym się dzieckiem. Z pewnością nie na wszystkich to działa, ale niektórym pomaga (także i tym niejąkającym np. w opóźnionym rozwoju mowy). Na wolniejsze tempo i używanie pauz zwracam uwagę tym rodzicom, którzy mówią dużo i szybko, zasypując dziecko słowami. Dlaczego –
- Dziecku łatwiej jest zrozumieć mowę rodzica (to tak jak my dorośli lepiej rozumiemy mowę w obcym języku, gdy ktoś mówi wolniej i wyraźniej)
- Dziecko ma czas na reakcję zwrotną, zaplanowanie odpowiedzi, na jej przemyślenie
- Dziecko ma od rodzica informację, że nigdzie nie jest popędzane, ma czas
- Jeśli rodzic stosuje pauzy w swoich wypowiedziach i mówi wolniej, zachęca tym samym dziecko do podobnego sposobu komunikowania się – dzięki temu bardzo często dziecko mówi płynniej i mniej się jąka
- Jeśli sami mówimy wolniej nie musimy przypominać dziecku słownie, by ono powiedziało TO wolniej, bo ono dostaje taką zachętę w mowie rodzica
- Nie trzeba mówić nienaturalnie wolno, bo to od razu wyda się dziecku śmieszne; niech mowa wolniejsza będzie jak najbardziej podobna do naturalnej
- Dobrze jest prowadzić zeszyt obserwacji mowy: kiedy mowa jest płynniejsza a kiedy nie; jakie sytuacje, osoby mają wpływ na mowę dziecko itp
Jeżeli chcesz porozmawiać, ze specjalistą na temat konkretnych wskazówek dla Twojego dziecka, skontaktuj się ze mną.
Kilka wskazówek dla osób jąkających się
Kilka wskazówek dla osób jąkających się
-
- Nie unikaj sytuacji, w których wiesz, ze możesz się zająknąć
- Jeśli się zająkniesz nie wpadaj w paniką – to się zdarza; przypomnij sobie co pomaga ci osiągnąć płynność
- Dąż do celu – skończ to, co zacząłeś
- Myśl o swoich mocnych stronach – one są twoją siłą napędową
- Nie unikaj kontaktu wzrokowego
- Naucz się mówić o jąkaniu, nie rób z tego tajemnicy
- CZASEM PO PROSTU SIĘ JĄKASZ – NIKT NIE JEST IDEALNY
Rady dla rodziców dzieci jąkających się – 7 kroków
rady dla rodziców dzieci jąkających się – 7 kroków
1. Mów do dziecka wolniej, spokojniej; używaj pauz, zwolnij swoje tempo mowy.
Dziecko dostanie od ciebie przekaz, że i ono nie musi się spieszyć. Będzie cię naśladować.
2. Zadawanie pytań – nie bombarduj dziecka pytaniami.
Unikaj pytań złożonych, dotyczących kilku spraw.
Zadawaj jedno pytanie w tym samym czasie.
Daj czas na odpowiedź.
Pozwalaj dokańczać zdania, nie dopowiadaj.
Spróbuj zmienić sposób zadawania pytań; zamiast „Co jadłeś na obiad?”, zapytaj „Ja jadłam zupę jarzynową ; ciekawe co było u ciebie”
3. Pełne, uważne słuchanie:
Utrzymuj kontakt wzrokowy
Skup się na informacji a nie na sposobie przekazu
Używaj mimiki, gestów, mowy ciała, tak by dziecko widziało, że interesuje cię to co ono mówi
Jeśli nie możesz w pełni uczestniczyć w rozmowie, bo np. prowadzisz samochód – powiedz to dziecku zamiast udawać że słuchasz
4. Mówienie naprzemienne w rodzinie – rodzice modelują rozmowy np. przy stole, tak by każdy miał czas na mówienie, by nikt nikomu nie przerywał, nie dopowiadał, powstrzymywał się od oceniania, nieprzyjemnych uwag.
5. Budowanie zaufania – skupiaj się na mocnych stronach dziecka (innych niż mówienie)
Używaj pochwał opisowych, dotyczących konkretu
Pokazuj, że dziecko jest dla ciebie ważne
Bądź serdeczny
6. Specjalny czas z dzieckiem – bez innych osób, bez „zakłócaczy” typu TV, telefon itp.
Zróbcie coś razem, porozmawiajcie.
Wystarczy 5 minut – ALE CODZIENNIE
Miej specjalny czas dla każdego ze swoich dzieci.
Nie traktuj jąkającego się dziecka w sposób szczególny.
7. Zasady – traktuj jąkające się dziecko normalnie
Dziecko jąkające się wymaga takiej samej dyscypliny jak inne dzieci np. obowiązkowości
Dzieci jąkające się też muszą być odpowiedzialne, grzeczne wobec rówieśników i dorosłych tak samo jak inne dzieci
Jąkanie nie ma być pretekstem do specjalnych przywilejów
Życzenia Wielkanocne 2018
Ciepłych i udanych Świąt Wielkanocnych 2018
oraz wszelkiej pomyślności i radości w życiu zawodowym i prywatnym
Życzy
Anna Mamica
Jak pomóc dziecku jąkającemu się w szkole
Jak pomóc dziecku jąkającemu się w szkole – informacje dla nauczycieli
Polecam kilka słów do nauczycieli z książeczki „Stuttering and your child: questions and answers. Tips for parents and teachers” wydaną przez The Stuttering Foundation (2015). Poniżej zamieszczam główne wnioski z artykułu dr Dean’a E. Williamsa. Podmiotem ich jest dziecko jąkające się – myślę jednak, że możemy te wskazówki odnieść do innych przypadków. Nauczyciele, logopedzi w swojej praktyce mogą spotkać dzieci nieśmiałe, zaniedbane, z wadami wymowy – cechami, które powodują iż „inne” dziecko staje się klasowym „głupim Jasiem”. W poniższym tekście zamiast słów: „dziecko jąkające się” – możesz wstawić imię dziecka, które w twojej klasie ma problemy z wypowiedziami ustnymi, które jest obiektem kpin dla innych osób.
Jak pomóc dziecku jąkającemu się w szkole – informacje dla nauczycieli
Dobre praktyki:
- Zorganizuj spotkanie z rodzicami dziecka, które się jąka przed rozpoczęciem zajęć (w danym roku szkolnym), pozwoli to poznać obawy i oczekiwania rodziców.
- Jeśli w placówce jest logopeda – porozmawiaj z nim, zapytaj o wskazówki dotyczące pracy z konkretnym dzieckiem. Jeśli jest terapeutą dziecka, zapytaj jakie są cele pracy.
- Nie pozwól dziecku jąkającemu się uciekać od niektórych aktywności tylko dlatego, że się jąka.
- Jeśli tylko to możliwe traktuj dziecko jąkające się, na równi z pozostałymi dziećmi w klasie – z wyjątkiem wypowiedzi ustnych, podczas których potrzebuje więcej czasu; skupiaj się na treści wypowiedzi a nie w jaki sposób jest realizowana.
- Dzieci które się jąkają powinny wypowiadać się przed całą klasą; nawet jeśli będą potrzebowały wsparcia by odnieść sukces.
- Porozmawiaj z dzieckiem jąkającym się, jakie są jego potrzeby/ optymalne warunki przy ustnych wypowiedziach; jak się czuje podczas nich i jak ty możesz mu pomóc.
- Zachęcaj dziecko do mówienia w domu na podobnych warunkach, przyjaznych dla siebie, zachęcających do słownych wypowiedzi.
Komunikacja:
- Daj dzieciom jąkającym się wystarczająco dużo czasu na wypowiedź; pamiętaj, że mają często kłopoty z rozpoczęciem wypowiedzi.
- Zachęcaj dzieci w klasie do stosowania zasad dobrej komunikacji – bez przerywania rozmówcy, mówienia za kogoś lub kończenia za kogoś wypowiedzi.
- Wyjaśnij klasie, że niepłynności mowy są jej częścią składową; sferą, nad którą należy pracować.
Ośmieszanie, kpiny, wyśmiewanie – nie pomagają ale utrudniają.
Na wszelkie sposoby tłumacz, że klasa nie jest miejscem na naśmiewanie się z kogokolwiek!
Zapamiętaj
Dbanie o to by wprowadzać w życie dobre praktyki może wiele zmienić!
Słynni jąkający się
Słynni jąkający się
Wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że osoby jąkające się doskonale radzą sobie w świecie show biznesu, robią karierę muzyczną lub polityczną czy aktorską. Słynni jąkający się są piosenkarzami, aktorami czy dziennikarzami. Często zdarza się, że nie wiemy, że sławna osoba się jąka dopóki gdzieś o tym nie przeczytamy lub ktoś nam na to nie zwróci uwagi. Najczęściej charyzma tych osób jest tak duża, że zupełnie odwraca to naszą uwagę od tego w jaki sposób ktoś mówi.
Poznaj kilka popularnych osób, które pomimo jąkania osiągnęły sukces i są znani w Polsce lub na całym Świecie.
- Jurek Owsiak – dziennikarz, filantrop, założyciel Fundacji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Człowiek, który przemawiał do tysięcy ludzi na żywo lub za pomocą radia lub telewizji. Jego słowa porywały miliony osób do pomagania innym. Jąkanie nie przeszkodziło mu w tym aby swoimi słowami pomagać innym. Owsiak jest niewątpliwie najpopularniejszym słynnym jąkającym się.
W kontekście jąkania Owsiak mówił o sobie:
„Jąkanie towarzyszy mi od szkoły podstawowej. W jego pokonywaniu niezwykle pomogło mi angażowanie się w różne działania, bycie z innymi i wspólne realizowanie pomysłów. Potrzeba wielkiej determinacji, by ograniczyć swoje niedoskonałości. Jest też inny sposób walki z nimi – po prostu polubić je.”
- Łukasz Golec – wokalista i jeden z liderów zespołu Golec uOrkiestra. Na co dzień komponuje i śpiewa piosenki dla publiczności polskiej i zagranicznej. Razem z zespołem i rodziną często bywa gościem programów telewizyjnych w których chętnie się wypowiada na różne tematy.
O swoim jąkaniu mówił: „Nigdy nie przejmowałem się zbytnio moim zaburzeniem mowy. Lubię czasami się zająknąć. To wyróżnia mnie spośród braci Golec. Jąkanie może być atutem, czymś charakterystycznym dla danej osoby.”
- Ed Sheeran – jeden z najpopularniejszych brytyjskich piosenkarzy. Jego piosenek słuchają miliony osób na całym świecie. Swoją karierę zaczynał grając i śpiewając na ulicy. Udowodnił, że nawet gdy jest się „dziwnym odmieńcem” można stać się idolem tysięcy osób.
O swoim jąkaniu mówił:
„Dzieciaki, z którymi chodziłem do szkoły były najnormalniejsze i najbardziej fajne, kiedy dorastaliśmy. (…) nie chciałem, żeby moje jąkanie było wielkim problemem, nie chciałem robić z tego czegoś wielkiego, ale to było bardzo stresujące, by być sobą w kontakcie z rówieśnikami. A przecież nikt nie może być tobą lepiej niż ty sam. Jeśli będziesz na siłę starał się być najfajniejszy w swojej klasie, to wreszcie staniesz się nudny i będziesz robić coś dla kogoś, kto wcale nie był taki cool. Bądź sobą. Zaakceptuj swoje dziwactwa – to, co odróżnia cię od innych, pomaga ci być interesującym człowiekiem. Bycie dziwnym to wspaniała sprawa.”
- Emily Blunt – aktorka pochodzenia brytyjskiego. Grała w popularnych filmach takich jak „Ciche miejsce”, czy „Na skraju jutra”. Role, które grała przyniosły jej światową sławę i liczne nagrody.
W jednym z wywiadów powiedziała:
„Jako dziecko bardzo się zacinałam. W pewnym momencie okazało się, że łatwiej jest mi mówić płynnie, kiedy recytuję. Naśladowałam śmieszne głosy, akcenty, to pomagało. Potem nasz szkolny nauczyciel namówił mnie, żebym wystąpiła w przedstawieniu. Ten pomysł wydawał mi się chybiony, byłam przekonana, że poniosę porażkę. Ale na scenie pierwszy raz w życiu mówiłam płynnie. To rzeczywiście ironiczne, że ta jąkająca się dziewczynka wylądowała w zawodzie, który wymaga nieustannego mówienia…”
Osoby te sprawiły, że jąkanie stało się czym wyjątkowym, czymś co finalnie je wzmocniło. Słynni jąkający się mogą być inspirujący dla wielu osób, które nie wierzą w siebie. Jeżeli chcesz dowiedzieć się jak możesz pomóc sobie zaakceptować i polubić swoje jąkanie, skontaktuj się ze mną.
Carl Dell „Terapia jąkania u dzieci w młodszym wieku szkolnym”
Kilka lat temu na Targach Książki w Krakowie kupiłam książkę, która zmieniła mój pogląd na jąkanie i jego terapię. Przeczytałam ją lekko zszokowana propozycjami autora i odłożyłam na półkę.
Dopiero na warsztatach – Mini-KIDS y prowadzonych przez Petera Schneidera (Centrum Logopedyczne w Katowicach 2016), zrozumiałam że nic nie wiem o życiu osób jąkających się. Wydawało mi się, że wiem sporo o terapii; tylko to nie to samo.
Aby prowadzić terapię jąkania nie wystarczą ćwiczenia – to przede wszystkim praca nad sobą osoby jąkającej się naznaczona frustracją i zwątpieniem. To przez pokonywanie trudności pacjent rozwija swoją osobowość i buduje poczucie własnej wartości. Dzieje się to przy pomocy dobrego, empatycznego terapeuty. Dobra terapia rozpoczyna się od nawiązania dobrych relacji z pacjentem.
Dell był uczniem Cherlesa Van Ripera – autorytetu w dziedzinie jąkanie i osobą jąkającą się. Sugeruje on terapeutom, by nauczyli się sposobu zacinania swoich pacjentów aby pomóc im oswoić jąkanie. Dalej autor pokazuje jak można zmieniać jąkanie, tak by było płynniejsze, łagodniejsze. Nie stara się oczarować czytelnika obietnicami o perfekcyjnie płynnej mowie; nie jest ona celem. Terapia jąkania wg. Dell’a to dążenie do lepszej komunikacji przez upłynnianie jąkania.