Dziecko jąkające się w szkole i przedszkolu
Dziecko jąkające się w szkole i przedszkolu
Dzieci jąkające się są wyjątkowe i dlatego bardzo szybko wyróżnią się na tle innych dzieci. Sprawne ucho nauczyciela lub wychowawcy szybko wyłapie, że dziecko mówi inaczej. Jeżeli wcześniej nauczyciel został poinformowany o tym, że jego uczeń lub wychowanek jąka się, będzie postępował zgodnie z instrukcjami świadomych rodziców lub terapeuty prowadzącego dziecko. Ale jeżeli nauczyciel wyłapie niepłynność sam, prędzej czy później będzie chciał podjąć jakąś interwencje u rodzica, proponując mu pomoc szkolnego logopedy lub innego specjalisty.
Jak w takiej sytuacji powinien zachować się rodzic?
Załóżmy, że Twoje dziecko zmaga się z niepłynnością mowy już jakiś czas. Ty jako rodzic wiesz już jak masz postępować, wiesz jak rozmawiać z Twoim dzieckiem, wiesz co mu pomaga, a co przeszkadza. Dzięki odbytej terapii wiesz jakie metody i środki zastosować kiedy następuje nasilenie niepłynności i wiesz, że to, że czasami Twojemu dziecku mówi się gorzej i jest całkowicie normalne.
Ale nie wie tego jego nauczyciel i szkolny logopeda, który szybko będzie chciał rozpocząć terapie dla Twojego dziecka.
Jak się zachować, kiedy wychowawca Twojego dziecka namawia Cię na terapie, bo w szkole zauważono, że jest gorzej z mową Twojego dziecka?
1. Wysłuchaj i przeanalizuj sytuację. Nauczyciele Twojego dziecka w większości chcą dla niego jak najlepiej, dlatego wysłuchaj co mają do powiedzenie i zaproponowania.
2. Sprawdź kwalifikacje i doświadczenie logopedy. Jeżeli w szkole, gorąco namawiają Cię na terapie u szkolnego logopedy sprawdź jego kompetencje. Nie bój się weryfikowania kompetencji osoby, która chce zająć się Twoim dzieckiem – szczególnie jeżeli chodzi o jąkanie. Zapytaj i upewnij się, czy osoba, która chce pomóc, czuje się na siłach aby Wam faktycznie pomóc.
3. Wyjaśnij na czym polega sinusoidalność w niepłynności mowy. Postaraj się przekazać tyle wiedzy ile sam posiadasz. Podpowiedz nauczycielowi jak ma rozmawiać z Twoim dzieckiem, jak zdawać pytania. Powiedz, że jako rodzic chętnie skorzystasz ze swoim dzieckiem z ogólnych zajęć logopedycznych czy logarytmicznych.
4. Podejmij świadomą decyzję rozpoczęcia terapii w przedszkolu lub grzecznie odmów. Jeżeli okaże się, że Twoje dziecko jest pod opieką innego specjalisty, przedszkole może wycofać się z oferowanej pomocy. Wówczas jako rodzic możesz przekazać nauczycielom informacje jaką terapię odbyło Twoje dziecko. Warto zapoznać nauczyciela z jej założeniami. Zazwyczaj sytuacja będzie gorzej wyglądać jeżeli ktoś zauważy jąkanie się Twojego dziecka, i nie jest ono pod opieką innego specjalisty. Wówczas warto dowiedzieć się jaki plan na Twoje dziecko ma przedszkole, jaką pomoc może zaoferować. Czy logopeda przedszkolny posiada odpowiednie kwalifikacje do prowadzenia dziecka z jąkaniem. – Jeżeli tak, masz to szczęście aby skorzystać z darmowej pomocy specjalisty i powinieneś z niej skorzystać. Jeżeli natomiast logopeda przedszkolny nie ma doświadczenia w zakresie terapii jąkania, wówczas musisz podjąć trudną decyzję czy skorzystać z przedszkolnego logopedy, który będzie uczył się na Twoim dziecku czy na własną rękę poszukasz odpowiedniego specjalisty.
Jeżeli masz wątpliwości co do specjalizacji i nie wiesz, kto tak naprawdę ma odpowiednie kwalifikacje do prowadzenia terapii z dziećmi jąkającymi się skontaktuj się z nami. Chętnie rozwiejemy Twoje wątpliwości.
Jąkanie rozwojowe u małych dzieci między 2 a 4 rokiem życia
Jąkanie rozwojowe występuje u 5% dzieci i tylko u 1% osób dorosłych. Ktoś mógłby powiedzieć, że jąkanie przechodzi samo u 4% dzieci. Często rodzice małych dzieci mogą usłyszeć od lekarza pierwszego kontaktu, że jego dziecko się jąka, ale to samo przejdzie. Może przejdzie, a jeśli nie …?!
Niestety w naszym społeczeństwie wiedza na temat jąkania jest nadal niewielka, także wśród lekarzy, którzy postępują rozmaicie. Fakt niepłynności u małych dzieci można bagatelizować lub można rodziców skierować do neurologa, do szpitala na specjalistyczne badania. Słyszałam ostatnio o planach terapii genowej po wykryciu rzekomego genu jąkania, o intensywnej suplementacji rozmaitymi pierwiastkami a także o podawaniu leków na przywrócenie pracy neuroprzekaźników, o stymulacji języka prądem.
Jąkanie rozwojowe – czy konsultacja z logopedą jest konieczna?
W przypadku występowania jąkania u małych dzieci rodzice będą zastanawiać się czy mają do czynienia z jąkaniem rozwojowym, które minie czy z jąkaniem, które wymaga pomocy specjalisty. Najprostszym rozwiązaniem jest skierowanie rodziców do terapeuty specjalizującego się w zaburzeniach płynności mowy. Taki logopeda po kilkustopniowej diagnozie potrafi powiedzieć czy u dziecka występuje zwykła niepłynność rozwojowa czy jąkanie. U małych dzieci w pewnym wieku następuje eksplozja mowy. Dzieje się to u niektórych już od około 1.5 roku a u innych około 4 roku życia. Dzieci chcą cały swój bagaż słów ukryty w małych główkach wypowiedzieć. Jest to pozornie bardzo skomplikowany proces: fonemy należy połączyć w sylaby, sylaby w słowa w odpowiedniej formie a słowa w zdania; czasem bardzo złożone. U dzieci jest wielka radość, gdy są rozumiane i gdy rozmawia się z nimi, wchodzi w dialog, włącza się w świat ich zabaw. Często natłok myśli, słów i długich zdań jest trudny do wypowiedzenia. Dzieje się tak, gdyż u niektórych dzieci sprawność aparatu mowy nie jest jeszcze w pełni rozwinięta. Także koordynacja wdech-wydech nie jest, harmonijna; dzieci czasem mówią na wdechu, ale jest to naturalne i rozwojowe.
Przyczyny jąkania rozwojowego – kiedy pojawia się niepłynność?
Niepłynność pojawia się, gdy dziecko bardzo szybko chce wypowiedzieć długą kwestię a całej sytuacji towarzyszy duży ładunek emocjonalny – np. gdy jest odbierane z przedszkole i chce opowiedzieć o ekscytującym zdarzeniu, wycieczce, urodzinach.
Prawdopodobnie nie daje sobie wystarczająco czasu na wypowiedź – czyli na koordynację: mózg, aparat oddechowy i aparat artykulacyjny.
Przykłady niepłynności rozwojowej (pamiętajmy, że dzieci są bardzo aktywne słowotwórczo i tworzą
swoje własne określenia):
„Ale, ale, ale to wcale nie był pte – pterodaktyl tylko to nadleciał przeogromny pterodaktylulus rex”
„Mamusiu Anielka dała mi dzisiaj taką śmieszną zgadywankę – ro- ro -rozśmiesznkę”.
Pamiętajmy, że niepłynność rozwojowa przechodzi wraz z wiekiem.
Terapeuta zaburzeń płynności mowy, jeżeli uzna, po diagnozie składającej się z kilku stopni, po ocenie ryzyka wystąpienia jąkania, zazwyczaj proponuje rodzicom, terapię pośrednią. Program Palin PCI jest najlepszy dla małych dzieci; jest terapią opartą na badaniach klinicznych i naukowych. Nie ma ŻADNYCH skutków ubocznych.
Jąkający się Król – Jak zostać Królem
Jąkający się Król – czy to w ogóle ma szanse powodzenia?
Film o królu, który się jąkał jest pozycją z którą musi zobaczyć każda osoba która jest w jakiś sposób związana z jąkaniem. To propozycja filmowa zarówno dla młodzieży czy dorosłych jąkających się. Film wywoła wzruszenie i wyjaśni wiele kwestii również rodzicom dzieci, które się jąkają.
Film o jąkającym się Królu pokazuje nam prawdziwą historię króla Wielkiej Brytanii, Jerzego VI. Jerzy VI był drugim synem swojego ojca, dlatego nigdy nie spodziewał się i nie chciał być władcą. Nieoczekiwanie jednak los zmusza go nie tylko do objęcia niechcianego tronu, ale również do stawieniu czoła swoim własnym słabościom.
Znając przypadłość króla, który musi przemawiać do swojego narodu, niektórzy mogą zastanawiać się: Czy jąkający się Król poradzi sobie z przemawianiem do swojego narodu? Czy można pokonać jąkanie bez trudnych ćwiczeń czy leków? Jak radzono sobie z jąkaniem w dawnych czasach?
Jąkający się Król – jąkanie dorosłych w innym świetle
Historia, którą zobaczymy, pokaże nam, że nawet Król może mieć za sobą serie niepowodzeń, a bark pewności siebie może blokować nawet ważne osobistości. W filmie możemy zobaczyć obraz dorosłej osoby jąkającej się, która pomimo wielu lat „terapii” i pomocy najlepszych logopedów nie jest w stanie poradzić sobie ze swoją niepłynnością mowy. Życiorys Króla, który się jąka pokazuje etapy życia osoby z jąkaniem, która najpierw walczy, a później chce się poddać. Na szczęście, Król da sobie jeszcze jedną szansę. Czy kolejna próba okaże się skuteczna? Czy dorosły człowiek z historią wielu życiowych niepowodzeń jest w stanie przełamać swoje własne blokady i lęki? Czy osoba jąkająca się może być dobrym mówcą?
Film o komunikacji, który odbiera mowę
Pomimo tego, że film nie zawiera efektów specjalnych, a fabuła nie jest zbyt zaskakująca, film doczekał się Oscara za najlepszy scenariusz. Scenariusz i świetna obsada aktorska pokaże nam nie tylko życie rodziny Królewskiej i jej problemy od kuchni. Historia ukazuje piękną przyjaźń, wartość zaufania drugiej osobie, jak i ciężką walkę ze swoimi własnymi słabościami.
Film stanowi odpowiedz na pytania, które zadaje sobie większość dorosłych, którzy się jąkają.
Jąkanie dorosłych a dążenie do doskonałości
Dążenie do doskonałości – prawda czy fałsz w terapii jąkania osób dorosłych
Wiele dorosłych osób z jąkaniem zanim otworzy usta w większym gronie, dobrze się zastanowi czy przez swoją niepłynność nie zostanie uznanych za niepoważnych. Często towarzyszy im założenie, że ich wypowiedź będzie jedną wielką porażką.
Również nieobce jest im przeświadczenie, że wszyscy inni mówią lepiej. Wiele takich osób myśli, że płynność mowy stanowi o ich wartości a przez jąkanie inne osoby ich nie traktują na serio.
Być może doświadczyli także terapii, w której celem było osiągnięcie mowy bez zająknięć. Droga do niej prowadziła przez dziwaczne techniki oraz ćwiczenia płynnościowe. Mogli także usłyszeć, że trzeba pracować nad sobą, dążyć do doskonałości, wiele od siebie wymagać i tylko ciężką pracą pozbyć się jąkania.
Jąkanie dorosłych a dążenie do doskonałości
Perfekcjonizm – słowo trucizna, przymus wewnętrzny lub zewnętrzny, niszczący osoby nie tylko z jąkaniem. To pęd to zmian pod wpływam oczekiwań rodziców, nauczycieli, ale także osobiste przeświadczenie, przymus, ambicja, że trzeba stworzyć lepszą wersję samego siebie.
Jak długo można żyć w poczuciu, że nie spełnia się nadziei pokładanej w sobie przez rodziców, partnerów?
Czy da się żyć myśląc o sobie jako o kimś nie w pełni wartościowym?
Dążenie do doskonałości może wpływać negatywnie nie tylko na stan psychiczny osoby. Człowiek jako osoba składająca się z ciała i psyche, może doświadczyć różnorakich zakłóceń. Mogą być to stany depresyjne, gdy nic się nie chce i nie ma na nic siły, lecz również fizyczne zaburzenia chorobowe. Perfekcjonizm jest przeciwieństwem miłości samego siebie i akceptacji takim jakim się jest. Bez akceptacji nie ma terapii ani też gotowości na zmiany. Uznanie swoich wad i zalet jest punktem wyjścia – aby coś ze sobą zrobić; zmienić, ale z miłości do
siebie. Jąkanie jest często zaledwie wierzchołkiem góry lodowej, którego widać. Pod nim kryje się głębia i otchłań lęków, rozczarowań, odrzucenia, złych myśli o sobie a także przykrych doświadczeń.
Zanim zdecydujesz się pracować nad swoją mową zastanów się: czy się lubisz? – To bardzo ważne, być może to krok milowy, który pozwoli rozpocząć całkiem nową drogę.
Oblicza niepłynności mowy – Konferencja Online
Zapraszam do wysłuchania Konferencji Online – Oblicza niepłynności mowy.
Podczas kolejnej, już III edycji spotkania, poruszyłam temat „Terapia jąkania u dzieci w starszym wieku szkolnym”.
Cała Konferencja jest bazą wiedzy, która jest wynikiem wieloletnich doświadczeń specjalistów z zakresu terapii jąkania i niepłynności mowy.
Konferencja jest skierowana zarówno dla młodych, rozpoczynających swoją karierę logopedów jak i rodziców i osób jąkających się.
Jąkanie u nastolatków – jakich rad nie udzielać młodzieży z jąkaniem
Jąkanie u nastolatków jest dla nich szczególnie kłopotliwe ze względu na niestosowne uwagi kierowane w ich kierunku. Być może osoba, która wypowiada „dobre rady” wcale nie ma złych intencji, jednakże zazwyczaj uwagi i rady osób, które nie mają specjalistycznej i fachowej wiedzy są bardzo krzywdzące. A więc czego nie mówić, gdy zaobserwujemy jąkanie u nastolatków, młodzieży czy młodych osób dorosłych? Jakich rad nie dawać? Jakie zwroty są wręcz niestosowne?
Poniżej krótka lista złych rad dla osób z jąkaniem:
” ODDYCHASZ JAK LORD VADER – ZRÓB COŚ Z TYM, ZRELAKSUJ SIĘ, ODDYCHAJ GŁĘBOKO”
Odpowiedź: Powodem jąkanie nie jest nieprawidłowy oddech; można zacząć „dyszeć”, gdy ktoś przerywa moją wypowiedź i głupio komentuje sposób w jaki mówię.
„CZY NIE LEPIEJ GDYBYŚ ŚPIEWAŁ – WTEDY NIE BĘDZIESZ SIĘ JĄKAŁ”
Odpowiedź: Wcale nie chcę śpiewać, chcę mówić, jak mówię.
„NIE MĘCZ SIĘ TAK, JA ZA CIEBIE POWIEM/ DOKOŃCZĘ ZDANIE”
Odpowiedź: Nikt nie chce, by ktoś zgadywał słowa, zdania, myśli; to MOJA sprawa co chcę powiedzieć, nawet gdy mogę się zająknąć..
„NO POWIEDZ TO WRESZCIE”
Odpowiedź: Dobrze rozmawia mi się z ludźmi, którzy nie wywierają na mnie presji i rozmowa toczy się bez napięć, gdy sam jesteś dobrym rozmówcą – to nie każdy potrafi.
„CZY PRZEZ JĄKANIE NIE MOŻESZ ROBIĆ PEWNYCH RZECZY?”
Odpowiedź: Mogę robić to, co chcę – mogę być sportowcem, aktorem, prezydentem; jąkam się i co z tego, to tylko moja sprawa.
„NIE MOŻESZ NAWET POWIEDZIEĆ SWOJEGO IMIENIA, ZRÓB COŚ Z TYM”
Odpowiedź: Zwracanie uwagi na sposób mojego mówienia sprawia, że źle się czuję i nie mam ochoty na rozmowę; jąkanie to sinusoida czasem odchodzi, ale i wraca.
Dziecko z jąkaniem – Porady dla babci i dziadka, cioci i wujka
Jak pomóc dziecku z jąkaniem?
Jeżeli czytacie te słowa, to znaczy, że macie w swojej rodzinie dziecko z jąkaniem, dziecko, które się zacina. Z pewnością pragniesz mu pomóc. Przeczytaj te kilka słów, które piszę w jego imieniu.
Jąkanie jest skomplikowanym zagadnieniem, więc dobrze jest trochę o nim poczytać. Z pewnością rodzice dziecka z jąkaniem mają od logopedy materiały, które można od nich pożyczyć. Z nich możesz się dowiedzieć się jak pomagać i jak nie przeszkadzać dziecku z niepłynnością mowy. Dziecko nie potrzebuje żadnych rad i komentarzy. Unikaj komentarzy w stylu: mów ładnie, powiedz to jak inne dzieci, powtórz, nie rozumiem co mówisz, no wyduś to wreszcie z siebie.
Dziecko z jąkaniem – jak z nim rozmawiać?
Najlepsze co możesz zrobić, to patrz na dziecko, gdy mówi. Daj mu skończyć słowo, zdanie, myśl, całą wypowiedź. Pokaż, że jesteś dobrym i uważnym rozmówcą – uśmiechaj się, kiwaj głową. Zawsze wykazuj zainteresowanie tematem, o którym dziecko opowiada. Być może nie widujecie się zbyt często i masz wiele do powiedzenia o sobie, ale i też interesuje cię co słychać u dziecka. Rozmawiając z dzieckiem z jąkaniem spróbuj ograniczyć ilość zadawanych mu pytań. Jeśli już pytasz to jednym pytaniem o jedną rzecz i poczekaj cierpliwie aż dziecko odpowie. Dziecko z jąkaniem potrzebuje trochę więcej czasu, aby dobrze zrozumieć o co pytasz. Daj dziecku czas zastanowić się jakich słów użyć w odpowiedzi i czasu by, powiedzieć to co chce powiedzieć.
Zastanów się, czy nie jesteś czasem gadułą – czy cały czas mówisz i być może nie dajesz dziecku z jąkaniem możliwości wypowiedzenia własnego zdania. Dorośli są wzorem dla dzieci i często są przez nie naśladowani – bądź dobrym wzorem, pokaż się z najlepszej strony. Zainteresuj dziecko czymś ciekawym. Pokaż mu swój warsztat, garaż z narzędziami, kuchnię, spiżarnię, ogród lub miejsce w domu, które najbardziej lubisz. Możecie razem zrobić wiele ciekawych rzeczy, których nie zrobią z dzieckiem rodzice np. domek na zimę dla owadów, poidło dla ptaków lub pszczół latem. Zrób z dzieckiem pyszne babeczki z rodzinnego przepisu. Pokaż mu, jak przesadza się kwiaty – z pewnością pomysłów znajdzie się wiele. Staraj się nie porównywać dziecka z niepłynnością z innymi dziećmi w rodzinie – jest przecież wspaniałe, tylko czasem po prostu się jąka.
Mity i prawdy na temat jąkania się
Mity na temat jąkania się
Na temat jąkanie się, osób z jąkaniem i terapii jąkania przez lata nagromadziło się wiele mitów. Szczególnie ważny jest fakt, że niektóre z nich są krzywdzące dla osób z jąkaniem się. Skąd się biorą tego typu mity na temat jąkania się? – Najczęściej z niewiedzy lub na opieraniu swojej wiedzy na przestarzałych informacjach.
MIT: Osoby jąkające nie są zbyt inteligentne
PRAWDA: Nie ma żadnej zależności pomiędzy jąkaniem a poziomem inteligencji
MIT: Jąkania można się nabawić poprzez słuchanie osoby z jąkaniem lub przez przebywanie z nią
PRAWDA: Nie można zarazić się jąkaniem. Nikt nie zna dokładnie przyczyny jąkania; badania naukowe wykazują, że historia rodzinna, rozwój neuromięśniowy, środowisko dziecka i jego cechy osobowościowe mogą wpłynąć na wystąpienie jąkania
MIT: Dla osoby z jąkaniem pomocne są „dobre rady”: weź głębszy oddech, mów wolniej, nie denerwuj się, pomyśl co chcesz powiedzieć
PRAWDA: Takie „rady” zazwyczaj uświadamiają osobie z jąkaniem jej problem.
Czy pomocne jest powtarzanie komuś „siedź prosto” – czy to cokolwiek daje?
Poza tym, dlaczego ktokolwiek ma zwracać ci uwagą? Czy robisz coś złego?
Czy ty zwracasz komuś uwagę?
MIT: Osoby z jąkaniem są nerwowe; Jąkanie jest powodowane zdenerwowaniem.
PRAWDA: Podenerwowanie nie powoduje jąkania. Nie należy zakładać, że osoby z jąkaniem są bardziej nerwowe, nieśmiałe, zalęknione. Również stres nie powoduje jąkania. Osoba z jąkaniem może czuć się niekomfortowo, jeśli współrozmówcy będą jej przerywać wypowiedź, wchodzić w słowo lub nie będą jej dopuszczać do głosu w rozmowie. Wtedy można się zdenerwować.
Porady dla dorosłych osób z jąkaniem
Jąkanie w wieku dorosłym – jak sobie radzić?
Prawdopodobnie wielu z Was próbowało podążać za „złotymi radami” dawanymi w celu redukcji jąkania.
– Zwolnij; uspokój się; pomyśl co chcesz powiedzieć; spróbuj to zaśpiewać;
oddychaj głęboko – być może znane są Wam te „pomocne” propozycje.
Nie wykluczone, że działały na chwilę, lecz nie rozwiązały z pewnością problemu jąkania.
Jeżeli jąkanie przybiera postać silnych bloków uniemożliwiających wypowiadanie, może pojawić się strach przed mówieniem, sytuacjami, osobami.
Dla niektórych z Was reakcje słuchaczy, mogą doprowadzać do wycofywania się z wypowiedzi.
Jak więc poradzić sobie z jąkaniem, gdy silnemu napięciu emocjonalnemu towarzyszy walka o to, by wypowiedzieć to, co chce się powiedzieć?
Jeśli naprawdę chcesz coś zmienić i rozwiązać własny problem, to zacznij od zmiany podejścia do zagadnienie jakim jest jąkanie.