Jąkanie u młodzieży – co zrobić gdy nastolatek się jąka?
Jąkanie u młodzieży – co zrobić gdy nastolatek się jąka?
Młodzież doświadcza wielu problemów, a jąkanie się jest jednym z nich. Jąkanie się to spowolnione mówienie, powtarzanie słów lub sylab lub wstawianie słów do mówienia, które nie są wymagane w zdaniu.
Jąkanie się jest częstym problemem wśród młodzieży i może mieć wpływ na ich życie szkolne, społeczne i zawodowe. Zazwyczaj jąkanie się jest wynikiem stresu lub lęku i może wystąpić w różnych sytuacjach, takich jak przemawianie publicznie, rozmowy telefoniczne lub nawet odpowiedzi na pytania od nauczyciela.
Jąkanie się może być bardzo stresujące i przyprawiać młodzież o zakłopotanie. Może to skutkować izolacją społeczną, zmniejszoną pewnością siebie, trudnościami w nauce i problemami emocjonalnymi, takimi jak depresja i lęk.
Istnieje wiele sposobów leczenia jąkania się, w tym terapia mowy, terapia behawioralna i terapia poznawcza. Terapia mowy może pomóc młodzieży w wyeliminowaniu lub zminimalizowaniu jąkania się poprzez ćwiczenia oddechowe, świadome mówienie i poprawę postawy ciała. Terapia behawioralna może pomóc młodym ludziom w przezwyciężeniu lęku i stresu, które mogą powodować jąkanie się. Terapia poznawcza może pomóc młodym ludziom w zmianie negatywnych myśli i przekonań na temat jąkania się.
Rodzice i nauczyciele młodzieży powinni być świadomi problemu jąkania się i zachęcać młodzież do szukania pomocy w leczeniu problemu. Pomoc profesjonalna może być skutecznym sposobem na poradzenie sobie z jąkaniem się. Rodzice i nauczyciele mogą również pomóc młodzieży w budowaniu pewności siebie i wspierać ich w osiąganiu ich celów.
Jak pomóc nastolatkowi, który się jąka?
Pomoc nastolatkowi, który się jąka, wymaga cierpliwości i wyrozumiałości. Najlepszym sposobem jest zachęcanie go, aby mówił o swoich emocjach i emocjach innych. Pomóż mu znaleźć sposoby na radzenie sobie z jąkaniem, takie jak oddychanie lub mówienie powoli. Nie skupiaj się na jego jąkaniu ani nie wyśmiewaj go, gdy się jąka. Zachęcaj nastolatka, aby mówił wolno, wyraźnie i głośno. Jeśli to możliwe, zapewnij mu terapię logopedyczną, aby pomóc mu w radzeniu sobie z jąkaniem.
Jak budować pewność siebie nastolatka, który się jąka?
Budowanie pewności siebie u osób jąkających się jest szczególnie ważne. Poniżej kilka wskazówek jak budować pewność siebie u nastolatków, którzy się jąkają.
- Zawsze dawaj pozytywne wsparcie i zachęcaj do mówienia, nawet jeśli jest to trudne. Staraj się być spokojny i nie okazywać niepokoju.
- Skoncentruj się na tym, co mówi dziecko, a nie na tym, jak to mówi. Zachęcaj je do mówienia, ale nie przerywaj mu ani nie zadawaj zbyt wielu pytań.
- Pokazuj różne sposoby rozwiązywania problemów. Pokaż, że język może być narzędziem do wyrażania swoich myśli i uczuć, a nie źródłem frustracji.
- Zaakceptuj i wspieraj cudze reakcje i emocje. Naucz swoje dziecko, że to normalne i nie ma się czego wstydzić.
- Ucz dzieci, jak radzić sobie z sytuacjami stresującymi. Możesz to zrobić poprzez ćwiczenia relaksacyjne lub rozmowy na temat technik radzenia sobie ze stresem.
- Staraj się zachęcać dziecko do wychodzenia z domu i uczestniczenia w różnych aktywnościach. To pomoże mu poczuć się bardziej pewnym siebie i lepiej radzić sobie z sytuacjami społecznymi.
Jeżeli chcesz aby z Twoim nastoletnim dzieckiem popracował ktoś jeszcze i aby nakierować Was na odpowiednie tory podczas terapii – zapraszam do kontaktu.
Terapia Jąkania Palin – na czym polega ta metoda?
Terapia Jąkania Palin – na czym polega ta metoda?
Terapia jąkania Palin PCIT (Parent-Child- Integration -Therapy) jest pośrednią i spersonalizowaną metodą terapii dla dzieci poniżej 7 roku życia. Jest oparta na modelu wymagań i możliwości. Angażuje oboje rodziców. Wymaga szczegółowej oceny, która pomaga określić potrzeby dziecka w zakresie poprawy mowy i języka. Rodzice są również kluczowym elementem interwencji, odgrywają bardzo ważną rolę. Uczą się, jak radzić sobie z jąkaniem dziecka i jak na nie reagować podczas zabaw indywidualnych zwanych „czasem specjalnym”.
Przed rozpoczęciem terapii konieczna jest diagnoza – bez niej nie można ustalić głównych czynników mających wpływ na wystąpienie i rokowania zaburzenia. Diagnozę może przeprowadzić jedynie specjalista zajmujący się zaburzeniami płynności mowy.
Etapy terapii Palin PCI
Pierwszy etap terapii opiera się na sześciotygodniowym cyklu spotkań. Rodzice nagrywają filmy z interakcji pomiędzy nim a dzieckiem. Rodzice oglądają nagranie z klinicystą i określają, jakie pomocne strategie już stosują. Wybierają jedną z nich na tydzień i zwiększają jej użycie w Czasie Specjalnym. Strategie rodziców mogą polegać na zwiększeniu przerw między kolejnymi zwrotami, używaniu prostego języka dostosowanego do możliwości dziecka, zmniejszeniu tempa mowy, zrównoważeniu pytań i komentarzy, zwiększeniu kontaktu wzrokowego, pozwoleniu dziecku na prowadzenie zabawy. Strategiami rodzinnymi mogą być: pochwały, zasady wykonywania zwrotów, budowanie pewności siebie, otwarte mówienie o jąkaniu, codzienna rutyna i inne. Na koniec etapu klinicznego dokonuje się oceny postępów dziecka.
Drugi etap to sześciotygodniowa faza konsolidacji. Rodzice nadal stosują w domu strategie rodzinne i interakcyjne. Przesyłają raporty do klinicysty. Na koniec etapu ponownie oceniają postępy dziecka. Jeśli wyniki są zadowalające, nadal wdrażają wszystkie strategie przez rok, organizując trzy spotkania z klinicystą. Jeśli niepokoi ich płynność dziecka, wdrażane są strategie bezpośrednie.
Podejście metody Palin do jąkania
Palin PCIT jest zakorzeniony w wieloczynnikowym modelu jąkania, w teoriach systemów rodzinnych, terapii poznawczo-behawioralnej, terapii behawioralnej oraz terapii krótkoterminowej skoncentrowanej na rozwiązaniach. Czynniki fizjologiczne, czynniki mowy i języka, czynniki psychologiczne i czynniki środowiskowe są brane pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o leczeniu. Istnieją różne przyczyny jąkania, a także różne sposoby jego powstawania. Elaine Kelman i Alison Nicholas, dwie autorki książki „Practical Intervention for Early Childhood Stammering” wydanej w 2008 roku jako przewodnik po podejściu terapeutycznym Palin PCIT podkreślają, że klinicysta powinien skupić się na odkryciu tego, co wpływa na mowę dziecka, zwłaszcza na jej płynność. Samo jąkanie nie jest jedynym celem leczenia, jak również nie jest celem głównym. Równie ważne jest zmniejszenie niepokoju rodziców i poprawa ich zdolności do zarządzania płynnością dziecka. Naukowcy z Centrum Michaela Palina uznali, że rodzice dzieci jąkających się nie różnią się od rodziców dzieci nie jąkających się, ale ich postawa odgrywa kluczową rolę w terapii. Płynność mowy dziecka może być pod kontrolą, gdy rodzice zmodyfikują style interakcji, a bezpośrednia interwencja często okazuje się zbędna. Wiedza rodziców o dziecku stanowi podstawę terapii. Są oni ekspertami. Terapeuta działa jako moderator i wzmacniacz, a nie jako nauczyciel. Ta bliska współpraca jest konieczna, aby osiągnąć rezultaty.
Badacze udowodnili również skuteczność Palin PCIT. Jest to podejście, które ma podłoże teoretyczne i wpływa na wewnętrzne i zewnętrzne czynniki jąkania (Millard & Onslow, 2012, Millard, Zebrowski & Kelman, 2018). Wiemy, jak i dlaczego to działa. Takie podejście odpowiada na wiele pytań bez ich mnożenia. Ewentualne niejasności dotyczą samego leczenia, a nie korzeni programu (modyfikacje środowiska domowego, zmiany interakcji).
Otoczenie jako istotny czynnik wpływający na jąkanie
Rodzina a jąkanie – Wpływ rodziny na jąkanie dziecka
Czy postępowanie rodziny a w szczególności rodziców może mieć wpływ na jąkanie? Jak bardzo jąkanie zależne jest od otoczenia dziecka? Zobacz poniżej.
Każde dziecko przychodzi na świat w rodzinie, która do osiągnięcia przez nie samodzielności ma bardzo ważny wpływ na jego życie. Mama i tata dziecka także wzrastali w rodzinach a relacje z własnymi rodzicami mogą mieć wpływ na wychowanie dziecka. Jeśli rodzice mieli dobre wzorce w domu, to prawdopodobnie będą je powtarzać w swojej rodzinie. Gdy jednak było to bardziej skomplikowane i trudne, to istnieją dwie możliwości. Pierwsza to powielanie błędów a druga to świadoma praca nad zmianą i przerwaniem nieprawidłowych relacji. Małe dziecko potrzebuje w pierwszym okresie życia przede wszystkim zaspokojenia podstawowych potrzeb koniecznych do przeżycia poza ciałem swojej mamy. Potem jego zainteresowania poszerzają się o swobodne i bezpieczne poznawanie otoczenia bliższego i dalszego. Rodzice są dla dziecka ważnymi osobami wprowadzającymi je w bezpieczny sposób w życie poza domem.
Wspomaganie mowy dziecka – jak nie zaszkodzić dziecku a jak pomagać?
Aby prawidłowo komunikować się, dziecko przechodzi skomplikowany proces nabywania języka. Jest to długa droga – u jednych szybsza, u niektórych wolniejsza. Rodzice nieraz chcieliby, żeby ich dziecko posługiwało się ładnymi zdaniami, prawidłowo odmieniało wyrazy, dobierało mądre słowa. Zdarza się, iż przyspieszanie tej bardzo trudnej dla dziecka umiejętności łączy się z tendencjami do nadmiernego korygowania i poprawiania. Rodzice mogą używać długich zdań, pełnych trudnych słów, przez co ich wypowiedzi są niełatwe w odbiorze. W procesie programowania i planowania mowy, dziecko potrzebuje zrozumieć co się do niego mówi i wiedzieć co chciałoby powiedzieć\odpowiedzieć. Rodzice mogą obawiać się, że używanie prostego słownictwa będzie miało niekorzystny wpływ na rozwój mowy ich dziecka, zwłaszcza jeśli ma ono trudności z poprawnym wypowiadaniem się. Badania naukowe wskazują, że nie jest to prawda. Rodzice, którzy potrafią dostosować sposób mówienia do możliwości dziecka, odkrywają, że to bardziej stymuluje, niż spowalnia rozwój mowy.
Co wpływa na jąkanie? – Jak rozmawiać z dzieckiem?
W rozmowach z dzieckiem oprócz języka bardzo ważne jest tempo mowy wypowiedzi. Zwłaszcza rodzinie, w której istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia jąkania lub takiej, w której dziecko się jąka. Podwyższone tempo mowy w otoczeniu dziecka może być czynnikiem ryzykownym dla utrzymania się niepłynności. Dlaczego wolniejsze tempo mowy i stosowanie pauz podczas mówienia może być pomocne? Dzięki temu dziecko ma więcej czasu, aby pomyśleć i zaplanować to, co chce powiedzieć. Dziecko może łatwiej zrozumieć mowę osób z jego otoczenia, ma poczucie, że ma czas i nie musi się śpieszyć. To pozwala dziecku myśleć i mówić we własnym tempie. Zazwyczaj, kiedy dzieci mówią wolniej, łatwiej im zachować płynność wypowiedzi.
Dla dobrej relacji z dzieckiem oprócz języka na odpowiednim poziomie, potrzebne są sygnały płynące z mowy ciała. Dla dziecka ważne jest, by czuło, iż jest słuchane przez patrzenie na niego, uśmiech, kiwanie głową, miłe gesty świadczące o bliskości. Dzięki temu może obserwować, czy są one ważne i czy rodzice są zainteresowani tym, co dziecko próbuje im przekazać.
Jeżeli ten temat jest dla Ciebie interesujący koniecznie zobacz inny artykuł omawiający czynniki wpływające na jąkanie. Jeżeli chcesz skonsultować się ze specjalistą w sprawie Twojego dziecka – skontaktuj się ze mną.
Ryzyko jąkania u dzieci – od czego zależy?
Od czego zależy ryzyko jąkania u dzieci?
Ryzyko jąkania się u dzieci jest uzależnione od kilku czynników. Prowadzone badania i obserwacje pokazują, że można wyróżnić co najmniej 4 czynniki, które wpływają na jąkanie się dzieci.
Przyczyna jąkania się u dzieci nie jest zwykle łatwa do określenia. Zdarza się, że objawy mogą pojawić się w wyniku stresu lub nerwowego napięcia. Czasem przyczyną może być choroba, taka jak dystonia lub choroba neurologiczna. W innych przypadkach przyczyna może leżeć w anatomii (budowie) jamy ustnej i krtani. Zawsze warto określić czy mamy do czynienia z jąkaniem wczesnodziecięcym, jąkaniem rozwojowym czy przyczyną pojawienia się jąkania jest jakaś choroba.
Jąkanie wczesnodziecięce, jąkanie rozwojowe czy jąkanie z powodu choroby?
Jąkanie wczesnodziecięce to jąkanie, które rozpoczyna się przed 3. rokiem życia. Jest ono często spowodowane tym, że dziecko ma problemy z artykulacją (np. nie potrafi wymówić trudnych dźwięków). Jąkanie rozwojowe to natomiast taki typ jąkania, który może pojawić się pomiędzy 3., a 6. rokiem życia. Czynnikiem mogącym wywołać jego powstawanie są czynniki psychologiczne (np. stres). To czy Twoje dziecko zmaga się z jąkaniem wczesnodziecięcym czy z jąkaniem rozwojowym sprawdzi logopeda. Jeżeli zależy nam na zweryfikowaniu czy jąkanie nie jest spowodowane jakąś chorobą należy skonsultować się z lekarzem np. neurologiem, który zleci dodatkowe badania.
Ryzyko jąkania u dzieci – Czy dziecko jest zagrożone jąkaniem?
W chwili gdy dziecko zaczyna się jąkać zaniepokojeni rodzice, zaczynają się zastanawiać czy to problem chwilowy czy może należy jak najszybciej skonsultować się ze specjalistą.
Pewne czynniki mogą narażać dzieci na ryzyko jąkania u dzieci. Znajomość tych czynników pomoże Ci zdecydować, czy Twoje dziecko potrzebuje wizyty u logopedy.
Jakie są czynniki wpływające na możliwość wystąpienia jąkania?
- Historia rodzinna
Obecnie istnieją mocne dowody na to, że prawie połowa wszystkich jąkających się dzieci ma członka rodziny, który się jąka. Ryzyko, że Twoje dziecko faktycznie jąka się, zamiast po prostu mieć normalne niepłynności, wzrasta, jeśli ten członek rodziny nadal się jąka. Ryzyko jest mniejsze, jeśli członek rodziny wyrósł z jąkania jako dziecko. Dlatego, jeżeli w Twojej rodzinie występowały osoby, które się jąkały powinieneś obserwować rozwój mowy Twojego dziecka. Jeżeli zauważysz coś niepokojącego powinieneś niezwłocznie skonsultować się z logopedą i powiedzieć mu o tym, że w rodzinie były już osoby z jąkaniem. Taka informacja będzie bardzo przydatna w procesie diagnozy i pomoże odpowiednio szybko rozpocząć proces terapii.
- Wiek dziecka a jąkanie
To kiedy dziecko zacznie się jąkać jest niezwykle ważną informacją. Warto zapisać moment kiedy zorientujemy się, że mowa naszego dziecka stała się niepłynna. Statystyki podają, że dzieci, które zaczynają się jąkać przed ukończeniem 3,5 roku życia, częściej wyrastają z jąkania. Jeśli Twoje dziecko zacznie się jąkać przed 3 rokiem życia, istnieje znacznie większa szansa, że wyrośnie z tego w ciągu 6 miesięcy.
- Płeć
Badania pokazują, że statystycznie częściej jąkają się chłopcy. Co więcej dziewczynki częściej niż chłopcy wyrastają z jąkania. W rzeczywistości na każdą jąkającą się dziewczynę przypada trzech do czterech chłopców. Skąd to rozróżnienie na płeć? Zauważa się, że we wczesnym dzieciństwie istnieją wrodzone różnice między mową i zdolnościami językowymi chłopców i dziewcząt. Dziewczynki często zaczynają szybciej mówić niż chłopcy i mają bogatsze słownictwo.
Wielu chłopców, którzy zaczynają się jąkać, wyrośnie z problemu. Ważne jest, abyś pamiętał, że jeśli twoje dziecko jąka się teraz, niekoniecznie oznacza to, że będzie się jąkać przez resztę swojego życia.
- Czynniki psychologiczne
Okazuje się, że ważną rolę w jąkaniu odgrywają również czynniki psychologiczne. Należy tutaj zwrócić szczególną uwagę chociażby na temperament dziecka i na jego skłonność do zamartwiania się. Jeżeli dziecko jest nadmiernym perfekcjonistą, najprawdopodobniej będzie traktować swoją niepłynność mowy jako negatywną przypadłość lub nawet porażkę. Traktowanie jąkania jako porażki będzie skutkować znacznym obniżeniem pewności siebie i samooceny. To z kolei będzie potęgować strach przed mówieniem i powstawanie blokad podczas mówienia. Wrażliwa osobowość dziecka, delikatność, chęć zadowolenia w połączeniu z nieśmiałością to także cechy, które mogą mieć znaczenia dla podtrzymywania niepłynności.
Jeżeli Twoje dziecko zaczęło się jąkać a dodatkowo występują u Was czynniki zwiększające ryzyko jąkania u dzieci, skontaktuj się ze mną, aby możliwie najszybciej wdrożyć działania terapeutyczne dla Twojego dziecka.
Dziecko jąkające się w przedszkolu
Czy dziecko, które idzie do nowego przedszkola może zacząć się jąkać?
Jąkanie w przedszkolu jest zjawiskiem niezwykle częstym. Wiele mam wyraża swoje obawy na forach dla rodziców pytając właśnie o sytuacje gdzie dziecko zaczyna się jąkać w nowym przedszkolu lub rozpoczynając swoja przygodę w przedszkolu. Czy przedszkole może mieć wpływ na to, że dziecko zacznie się jąkać? Tak i nie – odpowiedz jest nieco bardziej skomplikowana niż może się to wydawać.
Dziecko jąkające się w przedszkolu – dlaczego dziecko zaczyna się jąkać idąc do przedszkola?
Należy zauważyć, że przyczyną jąkania nie jest przedszkole samo w sobie a raczej sytuacja jaka się wiąże z pójściem do nowego miejsca. Wiele dzieci bardzo przeżywa okres adaptacji przedszkolnej. U jednych proces ten przebiegnie łatwo i sprawnie, natomiast u innych będzie to wiązać się z wieloma negatywnymi emocjami.
W związku z tym, że jąkanie często występuje u dzieci które doświadczą silnych emocji lęku, strachu, odosobnienia wydaje się oczywistym, że jąkanie może pojawić się u dzieci, które zle znoszą pierwsze dni w przedszkolu. Należy wówczas zdiagnozować czy na pojawienie się jąkania u naszego dziecka miało wpływ nowe miejsce i nowa sytuacja oraz negatywne emocje związane z nimi czy też przyczyna leży nieco głębiej.
Moje dziecko zaczęło się jąkać w przedszkolu – co zrobić?
Jeżeli zauważysz, że Twoje dziecko zaczęło się jąkać i powiążesz to z przedszkolem, pierwsze co należy zrobić to rozpocząć baczną obserwacje zachowania swojego dziecka. Należy sprawdzić, czy my jako rodzice pomagamy naszemu dziecku w adaptacji czy może wręcz przeciwnie – utrudniamy je (np. zbyt wylewnymi i długimi pożegnaniami w przedszkolnej szatni). Warto zaobserwować, co dziecko lubi w przedszkolu, szukać u niego pozytywnych emocji związanych z przedszkolem i starać się je podsycać i podtrzymywać. Być może dziecko poznało w przedszkolu jakąś fajną piosenkę lub ma tam nowe zabawki? – jeżeli tak warto do tego nawiązywać np. słowami „jutro znowu pobawisz się….”
Ważne jest, aby w przypadku dziecka jąkającego się z powodu silnych negatywnych emocji związanych z nowym miejscem postarać się aby zminimalizować właśnie te negatywne emocje. Należy dołożyć wszelkich starań aby pomóc dziecku zaadaptować się w nowym miejscu i dać mu trochę czasu na opanowanie swoich emocji.
Co zrobić gdy jąkanie utrzymuje się?
W przypadku gdy problem nie minie, lub jąkanie u dziecka w wieku przedszkolnym utrzymuje się – należy skonsultować dziecko ze specjalistą. W takich przypadkach zapraszam na konsultacje, gdzie jako specjalista jąkania i niepłynności mowy przedstawię Państwu możliwości pomocy Państwa dziecku – również metody online.
Jąkanie u dzieci w wieku wczesnoszkolnym jest przypadłością, którą da się minimalizować a nawet w pełni wyleczyć. Szczególnie ważna jest odpowiednia diagnoza i szybkie podjęcie działań terapeutycznych. Szukanie pomocy u odpowiedniego specjalisty pomoże nie tylko dziecku ale również całej rodzinie, która najczęściej jest zaniepokojona rozwojem swoich najmłodszych członków rodziny.
Dziecko jąkające się w przedszkolu
Logopeda Kraków
Specjalista Jąkania Kraków
Darmowa konsultacja logopedyczna z okazji Międzynarodowego Dnia świadomości Jąkania 2022
Darmowa konsultacja logopedyczna z okazji Międzynarodowego Dnia świadomości Jąkania 2022
Międzynarodowy Dzień Świadomości Jąkania to ważny dzień zarówno dla osób zmagających się z niepłynnością mowy jak i wszystkich tych, którzy na co dzień pomagają innym w tym zakresie. Ten dzień jest okazją aby na nowo zacząć rozmawiać o potrzebach osób jąkających się, być może dla niektórych będzie to okazja, aby zrobić coś dla siebie i w końcu skorzystać z fachowej pomocy. Jako specjalista w zakresie terapii niepłynności mowy, głęboko wierzę w to, że każdy ma szansę na poprawę swojej sytuacji.
Z tej okazji, jak co roku, przygotowałam darmową konsultację, z której mogą skorzystać rodzice małych dzieci, dorośli i młodzież.
Zapraszam wszystkich, którzy chcieliby skonsultować się ze specjalistą jąkania, tych którzy szukają pomocy lub tych którzy po prostu chcieliby porozmawiać o jąkaniu z osobą, która ich zrozumie.
Konsultacje będą się odbywać w formie online lub telefonicznie.
Wszystkich zainteresowanych proszę o wiadomość lub kontakt telefoniczny.
Kontakt: tel. +48-660-518-949
Dziecko po terapii metodą Palin PCI – analiza przypadku dziecka
Poniższa analiza została opisana przez rodzica dziecka, które przeszło terapię metodą Palin PCI. *Imię dziecka zostało zmienione.
Do Pani Ani trafiliśmy po rekomendacji prof. Węsierskiej. Całą terapię przeprowadziliśmy online. Terapia zakończyła się w grudniu 2020 roku.
Początek jąkania – opis dziecka
Mikołaj najprawdopodobniej zaczął się jąkać w okolicy 3 roku życia. Jako rodzice przypuszczamy, że głównym czynnikiem była nagła, traumatyczna sytuacja, która miała miejsce w naszym domu. Ponadto w naszej rodzinie zaobserwowano wcześniej jąkanie u kuzynostwa Mikołaja, więc należy zauważyć, że finalnie występuje u nas również obciążenie genetyczne. U Mikołaja jąkanie od początku występowało w różnym nasileniu. Bywały lepsze i gorsze momenty, a my jako rodzice byliśmy mocno zaniepokojeni mową naszego syna. Przed rozpoczęciem terapii nie do końca wiedzieliśmy jak mamy się zachowywać w stosunku do syna i jak reagować w przypadku gorszych dni.
Rozpoczęcie terapii metodą Palin PCI
Początek spotkań z Panią Anią dał nam pierwszą ważną informację: Jąkanie naszego syna nie jest tak tragiczne i tak nasilone jak nam się wydawało. Podczas trwania terapii Pani Ania szczegółowo zapoznała się z naszą sytuacją rodzinną i przypadkiem naszego syna. Dzięki temu mogła odnieść się do naszej rodziny jako całości i doradzać w kwestiach wychowawczych i terapeutycznych. Informacje jakie otrzymaliśmy podczas terapii pozwoliły nam usprawnić komunikację z naszym dzieckiem. Wprowadziliśmy również na stałe do naszej rodziny rytuały, które bezpośrednio pomagały Mikołajowi z porozumiewaniu się i budowaniu jego poczucia wartości.
Zakończenie terapii – efekty terapii Palin PCI
Od zakończenia terapii minęło niemalże dwa lata. Od tego czasu w życiu naszego syna wydarzyło się wiele nowych i stresujących rzeczy. Mamy za sobą lepsze i gorsze chwile. Naszym głównym sukcesem wypracowanym dzięki terapii jest umiejętność radzenia sobie w chwilach gdy Mikołajowi mówi się gorzej. Nasze sposoby są na tyle skuteczne, że mamy za sobą okresy całkowitej płynności w mówieniu, które zdarzają się coraz częściej.
Dzięki wskazówkom uzyskanym podczas terapii zauważyliśmy, że ważną kwestią dla Mikołaja jest relaksacja, sport i odpowiednia długość snu. Dzięki pilnowaniu tych kwestii udaje nam się uzyskiwać efekt płynności mowy. Kolejnym ważnym elementem, który działa także u nas jest odpowiedni sposób porozumiewania się z synem, który wypracowaliśmy dzięki terapii.
Dla nas jako rodziców najistotniejszą kwestią było przekonanie, że nasze dziecko, kiedy dorośnie może odnosić takie same sukcesy jak każde inne dziecko, że może być liderem i dobrym mówcą. Okazało się, że terapia metodą Palin PCI, która miała najwięcej korzyści przynieść naszemu dziecku, pomogła również i nam, psychicznie zmierzyć się z niepewnościami i obawami, które często sami bezpodstawnie tworzyliśmy.
Sinusoidalność w jąkaniu – na czym polega?
Sinusoidalność w jąkaniu – na czym polega?
Sinusoidalność w jąkaniu odnosi się do lepszych i gorszych momentów w funkcjonowaniu osób z niepłynnością mowy. Osoby, których dotyczy problem jąkania i niepłynności mowy często zauważają, że ich jąkanie lub jąkanie ich dzieci nagle przybiera na sile z niewiadomych powodów. Główną reakcją towarzyszącą nasileniu niepłynności jest niepokój i rozczarowanie. Osoby dorosłe zazwyczaj zaczynają się doszukiwać przyczyn zaistniałego stanu rzeczy.
Okazuje się jednak, że zarówno te gorsze i lepsze momenty są normalnością w przypadku jąkania ponieważ jąkanie ma sinusoidalny przebieg. Osoby jąkające się często potrafią pięknie, płynnie recytować wiersze, śpiewać a nawet opowiadać niezwykłe historie. Zdarza się, że rozmawiając z osobą jąkającą się, możemy nie wyłapać jej przypadłości, ponieważ przerywniki i zacięcia będą niemal niezauważalne. Niestety zdarzają się również momenty, że zacięcia będą tak silne, że komunikacja z taką osobą będzie bardzo trudna. Zazwyczaj osoby z jąkaniem lub rodzice dzieci jąkających się większą wagę zwracają na fakt, że jest gorzej niż było, przy jednoczesnym nie zauważeniu faktu, że w innych momentach mówili zupełnie płynnie. Dlatego często fakt sinusoidalności jest odbierany jako przejaw pogorszenia w mówieniu.
Nasilenie jąkania – jak reagować?
W przypadku nasilenia jąkania u dziecka należy zachować spokój. Jeżeli różnica jest zauważana lub wręcz drastyczna rodzic powinien zastanowić się, czy w ostatnim czasie, nie pojawił się jakiś czynnik, który mógł „pomóc” niepłynności mowy dziecka. Warto znaleźć odpowiedzi na następujące pytania:
- Czy w ostatnim czasie dziecko ma wystarczającą ilość odpoczynku?
- Czy dziecko wysypia się?
- Czy dziecko ostatnio chorowało lub jest po infekcji?
- Czy dziecko miało ostatnio jakieś silne przeżycia?
- Jak wyglądają jego relacje z rówieśnikami lub przyjaciółmi?
Czasami powód nasilonej niepłynności może być błahy – dziecko miały zły dzień, lub dłuższy czas chodzi zmęczone i niewyspane. Rodzic powinien cały czas obserwować swoje dziecko i starać się „wyłapać” sytuacje, które powodują jąkanie i zwyczaje ich unikać.
Pierwszą i najważniejszą rzeczą jaką powinien zrobić rodzic jest poświęcenie dziecku większej ilości czasu niż zwykle. Jeszcze większe zainteresowanie się jego sprawami, zapewnienie dziecku poczucia miłości i bezpieczeństwa.
Jeżeli nasilenie się jąkania będzie powodować dalszy niepokój należy skontaktować się z logopedą i wspólnie poszukać przyczyn i drogi pomocy dziecku.
W swojej pracy, często już na podstawie rozmowy i wywiadu, jako specjalista w zakresie terapii jąkania jestem w stanie zaproponować rozwiązania, które pomogą poradzić sobie rodzinie w trudnym czasie. Jeżeli chcesz skonsultować się w sprawie swojego dziecka – zapraszam do kontaktu.
Zmniejszenie jąkania – na co zwrócić uwagę?
Jeżeli zauważamy, że dziecko nie jąka się w takich sytuacjach jak swobodna zabawa, śpiewanie, czy mówienie do siebie rodzice powinni starać się organizować jak najwięcej takich zajęć i takiego czasu aby dziecko czuło się swobodnie i bezpiecznie.
Zwracanie uwagi na sinusoidalność jąkania powinno odbywać się na zasadzie starania się, aby jak najbardziej sinusoidę spłaszczyć. Chodzi o to, aby dotrzeć do momentu, gdzie nasilenia jąkania już nie występują, a niepłynność mowy jest na tym samym poziomie.
Urlop do 10.08.2022r.
Na konsultacje i spotkania zapraszam po 10 sierpnia 2022r.
Wszystkim moim podopiecznym życzę odpoczynku i udanych wakacji.
Terapia jąkania dla osoby dorosłej – czy warto?
Wiele dorosłych osób, które na co dzień zmagają się z jąkaniem zastanawia się czy warto rozpoczynać (zapewne kolejną już ) terapię. Często osobom dorosłym wydaje się, że już nikt nie może im pomóc, a każda kolejna terapia jest bezcelowa. Dodatkowo w przypadku osób dorosłych nakładają się również inne czynniki, które utrudniają terapię: brak czasu, ograniczone środki finansowe, brak kogoś, kto „pchnie” nas do podjęcia takiej a nie innej decyzji lub odkładanie decyzji o podjęciu terapii na wieczne „jutro”. W rezultacie czas mija, a wiele osób z czasem po prostu rezygnuje z szukania pomocy dla siebie.
A co, jeżeli wiele osób przestaje szukać pomocy dla siebie zbyt szybko? A co, jeżeli od przełomu w terapii dzieli ich tylko jeden krok – znalezienie odpowiedniej osoby, która wykorzysta swoją wiedzę, aby przeprowadzić Cię przez proces skutecznej terapii.
Terapia jąkania dla osoby dorosłej – szczera opinia klientki
Jakie mogą być skutki podjęcia terapii dla osoby dorosłej? Pojęcie tej terapii teraz a nie odkładanie jej na później? Zobacz co o terapii napisała jedna z moich podopiecznych:
„Postaram się to zawrzeć w kilku zdaniach, jednak jest to bardzo ciężkie, ponieważ wiele czynników zadecydowało o podjęciu terapii. Zapisałam się do logopedy nikomu o tym nie mówiąc. Postanowiłam zawalczyć dla siebie, trzymać kciuki za siebie i pokochać SIEBIE taką osobą, jaką jestem.
Terapia dała mi nowy pogląd na moją osobę- OSOBĘ, KTÓRA POMIMO NIEDOSKONAŁOŚCI jest w stanie osiągnąć wiele w życiu, pomimo braku wsparcia bliskich i własnych ograniczeń. W trakcie terapii dowiedziałam się, że jestem o wiele silniejsza niż myślałam. Zawsze uważałam, że jako osoba jąkającą się jestem inna, gorsza, niewystarczająca, bo nie potrafiłam płynnie mówić – terapia pomogła mi zrozumieć jak ważna jest samoakceptacja oraz miłość do samej siebie i zrozumienie, że nie trzeba być idealnym, ale być po prostu szczęśliwym samym ze sobą.
Bardzo ważne jest uświadamianie społeczeństwa na temat jąkania, ponieważ nadal dużo osób śmieje się z tego, nie zdając sobie sprawy jak to wpływa na osobę jąkającą się. Te wszystkie bloki, zacięcia to tylko szczyt góry lodowej, którą słuchacze widzą u osoby jąkającej się. Nie widzą natomiast lęków, wycofania, strachu, bezsilności, złości, która pojawia się w momencie zająknięcia.
Na końcu dodam, że jąkanie NIE DEFINIUJE osoby, nie ma nic związanego z intelektem, ani charakterem. Ono po prostu jest i trzeba to zaakceptować. Żadna osoba nie ma prawa oceniać takich osób i mówić im czy są w stanie coś osiągnąć, czy nie. Każdy ma prawo do marzeń i ich realizacji bez względu na wszystko.
Jako osoba uczestnicząca w terapii mogę powiedzieć, że jest to bardzo trudna droga, ponieważ zmusza to przełamywania swoich zakorzenionych lęków i schematów myślenia. Jednak pomimo wszystkiego odważnie mogę powiedzieć, że WARTO.”
Czy w końcu dzisiaj może być ten czas abyś i Ty zawalczył o siebie? Skontaktuj się ze mną, porozmawiajmy na temat tego, jak mogę Ci dzisiaj pomóc.