facebook znanylekarz
osoby jąkające się

Osoby jąkające się

Kilka słów do rodziny osoby jąkającej się

  • Próbujcie rozmawiać o jąkaniu, nawet jeśli jest to temat trudny; pomyślcie jak musi czuć się osoba, która się jąka
  • Bądźcie delikatni, nie oceniajcie; mówcie o problemie w sposób jak najprostszy
  • Dobrze by wszyscy członkowie rodziny razem uczestniczyli w takiej dyskusji; zadawali pytania bez zażenowania, lecz tak, by nikogo nie krzywdzić, nie oceniać – zwłaszcza osoby jąkającej się
  • Dobrą praktyką byłoby uczestniczenie w grupie wsparcie dla osób jąkających się i ich rodzin, rozmowa z terapeutą specjalizującym się w niepłynnościach mowy, czytanie poradników, korzystanie z bazy informacyjnej, portali dla osób jąkających się
  • Rodzina jest wielkim wsparciem dla osoby jąkającej się – akceptacja, wsparcie, wspólna praca nad problemem optymalizuje cały proces terapeutyczny
Jak mowic do dziecka jakajacego sie

Jak mówić do dziecka jąkającego się?

Jak mówić do dziecka jąkającego się? – Używanie pauzowania i wolniejszego tempa mowy u rodziców dziecka jąkającego się

Rodzice często zastanawiają się jak mówić do dziecka jąkającego się? Nieraz pytają oni czy wolniejsze tempo mowy ma jakiekolwiek znaczenie w rozmowach z ich jąkającym się dzieckiem. Z pewnością nie na wszystkich to działa, ale niektórym pomaga (także i tym niejąkającym np. w opóźnionym rozwoju mowy). Na wolniejsze tempo i używanie pauz zwracam uwagę tym rodzicom, którzy mówią dużo i szybko, zasypując dziecko słowami. Dlaczego –

  • Dziecku łatwiej jest zrozumieć mowę rodzica (to tak jak my dorośli lepiej rozumiemy mowę w obcym języku, gdy ktoś mówi wolniej i wyraźniej)
  • Dziecko ma czas na reakcję zwrotną, zaplanowanie odpowiedzi, na jej przemyślenie
  • Dziecko ma od rodzica informację, że nigdzie nie jest popędzane, ma czas
  • Jeśli rodzic stosuje pauzy w swoich wypowiedziach i mówi wolniej, zachęca tym samym dziecko do podobnego sposobu komunikowania się – dzięki temu bardzo często dziecko mówi płynniej i mniej się jąka
  • Jeśli sami mówimy wolniej nie musimy przypominać dziecku słownie, by ono powiedziało TO wolniej, bo ono dostaje taką zachętę w mowie rodzica
  • Nie trzeba mówić nienaturalnie wolno, bo to od razu wyda się dziecku śmieszne; niech mowa wolniejsza będzie jak najbardziej podobna do naturalnej
  • Dobrze jest prowadzić zeszyt obserwacji mowy: kiedy mowa jest płynniejsza a kiedy nie; jakie sytuacje, osoby mają wpływ na mowę dziecko itp

Jeżeli chcesz porozmawiać, ze specjalistą na temat konkretnych wskazówek dla Twojego dziecka, skontaktuj się ze mną. 

jakanie wskazówki

Kilka wskazówek dla osób jąkających się

Kilka wskazówek dla osób jąkających się

    • Nie unikaj sytuacji, w których wiesz, ze możesz się zająknąć
    • Jeśli się zająkniesz nie wpadaj w paniką – to się zdarza; przypomnij sobie co pomaga ci osiągnąć płynność
    • Dąż do celu – skończ to, co zacząłeś
    • Myśl o swoich mocnych stronach – one są twoją siłą napędową
    • Nie unikaj kontaktu wzrokowego
    • Naucz się mówić o jąkaniu, nie rób z tego tajemnicy
    • CZASEM PO PROSTU SIĘ JĄKASZ – NIKT NIE JEST IDEALNY
Jakanie dzieci

Rady dla rodziców dzieci jąkających się – 7 kroków

rady dla rodziców dzieci jąkających się – 7 kroków

1. Mów do dziecka wolniej, spokojniej; używaj pauz, zwolnij swoje tempo mowy.
Dziecko dostanie od ciebie przekaz, że i ono nie musi się spieszyć. Będzie cię naśladować.

2. Zadawanie pytań – nie bombarduj dziecka pytaniami.
Unikaj pytań złożonych, dotyczących kilku spraw.
Zadawaj jedno pytanie w tym samym czasie.
Daj czas na odpowiedź.
Pozwalaj dokańczać zdania, nie dopowiadaj.
Spróbuj zmienić sposób zadawania pytań; zamiast „Co jadłeś na obiad?”, zapytaj „Ja jadłam zupę jarzynową ; ciekawe co było u ciebie”

3. Pełne, uważne słuchanie:
Utrzymuj kontakt wzrokowy
Skup się na informacji a nie na sposobie przekazu
Używaj mimiki, gestów, mowy ciała, tak by dziecko widziało, że interesuje cię to co ono mówi
Jeśli nie możesz w pełni uczestniczyć w rozmowie, bo np. prowadzisz samochód – powiedz to dziecku zamiast udawać że słuchasz

4. Mówienie naprzemienne w rodzinie – rodzice modelują rozmowy np. przy stole, tak by każdy miał czas na mówienie, by nikt nikomu nie przerywał, nie dopowiadał, powstrzymywał się od oceniania, nieprzyjemnych uwag.

5. Budowanie zaufania – skupiaj się na mocnych stronach dziecka (innych niż mówienie)

Używaj pochwał opisowych, dotyczących konkretu
Pokazuj, że dziecko jest dla ciebie ważne
Bądź serdeczny

6. Specjalny czas z dzieckiem – bez innych osób, bez „zakłócaczy” typu TV, telefon itp.
Zróbcie coś razem, porozmawiajcie.
Wystarczy 5 minut – ALE CODZIENNIE
Miej specjalny czas dla każdego ze swoich dzieci.
Nie traktuj jąkającego się dziecka w sposób szczególny.

7. Zasady – traktuj jąkające się dziecko normalnie
Dziecko jąkające się wymaga takiej samej dyscypliny jak inne dzieci np. obowiązkowości
Dzieci jąkające się też muszą być odpowiedzialne, grzeczne wobec rówieśników i dorosłych tak samo jak inne dzieci
Jąkanie nie ma być pretekstem do specjalnych przywilejów

Co jest przyczyną jąkania u dzieci

Jąkanie się dzieci – co może je powodować ?

Jest to bardzo stresujące pytanie, bo nie ma na nie jasnej odpowiedzi. Dzieci jąkają się i to jest fakt, ale każde jąka się inaczej i inna jest tego przyczyna.

Rola dziedziczenia – wydaje się, że jąkanie występuje w niektórych rodzinach. Czy znaczy to, że jąkanie jest dziedziczne? Naukowcy twierdzą, że około połowa jąkających się dzieci, dziedziczy je po przodkach. Rola dziedziczenia jąkania jest dość złożona i nie tak oczywista jak dziedziczenie koloru włosów czy koloru oczu

Koordynacja mięśniowa – badania wykazują, że niektóre dzieci mają problemy z koordynacją sekwencyjnych ruchów potrzebnych do płynnego mówienia; zwłaszcza we wczesnym dzieciństwie , gdy rozwija się ich układ nerwowo-mięśniowy. Brak współpracy mięśni odpowiedzialnych za aparat mięśniowy może być powodem niepłynności; podobnie jak zła koordynacja mięśni długich może utrudniać naukę chodzenia.

Stres środowiskowy – niektóre rodzaje stresu emocjonalnego; jedno przykre zdarzenie lub długotrwały stres mogą zakłócić sposób mówienia większości z nas. Małe dziecko jest szczególnie na te sytuacje wrażliwe, gdyż dopiero uczy się panować nad swoimi emocjami
i wiele spraw je przeraża. Niektóre dzieci są bardziej wrażliwe na zmiany (zwłaszcza te środowiskowe) i przez to łatwo wpadają w zdenerwowanie. Dziecko może zacząć się bać zwłaszcza w sytuacji wymagającej mówienia, gdyż przypominają mu te, które były dla niego trudne. Jednak nie wszystkie dzieci, które doświadczają stresu, zaczynają się jąkać. Można się zastanawiać – czy dziecko zaczęło się jąkać, gdyż ma za sobą traumatyczne doświadczenie? Takie przykre zdarzenie może powodować zaburzenia mowy, ale jest to zazwyczaj czasowe.

Naśladowanie – gdyby jąkanie było powodowane naśladowaniem, to byłoby to wielkim uproszczeniem tak skomplikowanego procesu zaburzenia płynności mowy
TERAZ – nie możesz powiedzieć: oto dlaczego moje dziecko się jąka. Jednak już wiesz , że jest wiele czynników składających się na ten poważny problem. Niektóre dotyczą twojego dziecka a niektóre ciebie. Nie znasz powodu, dla którego twój dziecko się jąka, ale znasz niektóre kroki, które możesz podjąć, by jąkanie nie stało się poważniejszym problemem.

Korzystałam z książki „If your child sttuters. A guide for parents” (2016) pod redakcją Jane Fraser – prezes The Stuttering Foundation of America

jakanie-krakow

Jak pomóc dziecku jąkającemu się w szkole

Jak pomóc dziecku jąkającemu się w szkole – informacje dla nauczycieli

Polecam kilka słów do nauczycieli z książeczki „Stuttering and your child: questions and answers. Tips for parents and teachers” wydaną przez The Stuttering Foundation (2015). Poniżej zamieszczam główne wnioski z artykułu dr Dean’a E. Williamsa. Podmiotem ich jest dziecko jąkające się – myślę jednak, że możemy te wskazówki odnieść do innych przypadków. Nauczyciele, logopedzi w swojej praktyce mogą spotkać dzieci nieśmiałe, zaniedbane, z wadami wymowy – cechami, które powodują iż „inne” dziecko staje się klasowym „głupim Jasiem”. W poniższym tekście zamiast słów: „dziecko jąkające się” – możesz wstawić imię dziecka, które w twojej klasie ma problemy z wypowiedziami ustnymi, które jest obiektem kpin dla innych osób.

Jak pomóc dziecku jąkającemu się w szkole – informacje dla nauczycieli

Dobre praktyki:

  • Zorganizuj spotkanie z rodzicami dziecka, które się jąka przed rozpoczęciem zajęć (w danym roku szkolnym), pozwoli to poznać obawy i oczekiwania rodziców.
  • Jeśli w placówce jest logopeda – porozmawiaj z nim, zapytaj o wskazówki dotyczące pracy z konkretnym dzieckiem. Jeśli jest terapeutą dziecka, zapytaj jakie są cele pracy.
  • Nie pozwól dziecku jąkającemu się uciekać od niektórych aktywności tylko dlatego, że się jąka.
  • Jeśli tylko to możliwe traktuj dziecko jąkające się, na równi z pozostałymi dziećmi w klasie – z wyjątkiem wypowiedzi ustnych, podczas których potrzebuje więcej czasu; skupiaj się na treści wypowiedzi a nie w jaki sposób jest realizowana.
  • Dzieci które się jąkają powinny wypowiadać się przed całą klasą; nawet jeśli będą potrzebowały wsparcia by odnieść sukces.
  • Porozmawiaj z dzieckiem jąkającym się, jakie są jego potrzeby/ optymalne warunki przy ustnych wypowiedziach; jak się czuje podczas nich i jak ty możesz mu pomóc.
  • Zachęcaj dziecko do mówienia w domu na podobnych warunkach, przyjaznych dla siebie, zachęcających do słownych wypowiedzi.

Komunikacja:

  • Daj dzieciom jąkającym się wystarczająco dużo czasu na wypowiedź; pamiętaj, że mają często kłopoty z rozpoczęciem wypowiedzi.
  • Zachęcaj dzieci w klasie do stosowania zasad dobrej komunikacji – bez przerywania rozmówcy, mówienia za kogoś lub kończenia za kogoś wypowiedzi.
  • Wyjaśnij klasie, że niepłynności mowy są jej częścią składową; sferą, nad którą należy pracować.

Ośmieszanie, kpiny, wyśmiewanie – nie pomagają ale utrudniają.

Na wszelkie sposoby tłumacz, że klasa nie jest miejscem na naśmiewanie się z kogokolwiek!

Zapamiętaj

Dbanie o to by wprowadzać w życie dobre praktyki może wiele zmienić!

Stuttering: 7 Tips For Talking With Your Child – The Stuttering Foundation

Compiled by Barry Guitar, Ph.D. and Edward G. Conture, Ph.D.

1. Speak with your child in an unhurried way, pausing frequently. Wait a few seconds after your child finishes speaking before you begin to speak. Your own slow, relaxed speech will be far more effective than any criticism or advice such as „slow down” or „try it again slowly.”

2. Reduce the number of questions you ask your child. Children speak more freely if they are expressing their own ideas rather than answering an adult’s questions. Instead of asking questions, simply comment on what your child has said, thereby letting him know you heard him.

3. Use your facial expressions and other body language to convey to your child that you are listening to the content of her message and not to how she’s talking.

4. Set aside a few minutes at a regular time each day when you can give your undivided attention to your child. During this time, let the child choose what he would like to do. Let him direct you in activities and decide himself whether to talk or not. When you talk during this special time, use slow, calm, and relaxed speech, with plenty of pauses. This quiet, calm time can be a confidence-builder for younger children, letting them know that a parent enjoys their company. As the child gets older, it can be a time when the child feels comfortable talking about his feelings and experiences with a parent.

5. Help all members of the family learn to take turns talking and listening. Children, especially those who stutter, find it much easier to talk when there are few interruptions and they have the listeners’ attention.

6. Observe the way you interact with your child. Try to increase those times that give your child the message that you are listening to her and she has plenty of time to talk. Try to decrease criticisms, rapid speech patterns, interruptions, and questions.

7. Above all, convey that you accept your child as he is. The most powerful force will be your support of him, whether he stutters or not.

amamica-logopeda