Czasami po prostu się jąkam
Czasami po prostu się jąkam
Polecam książeczkę autorstwa Eelco de Geus „Czasami po prostu się jąkam”; jej adresatami są dzieci jąkające się w wieku od 7 do 12 lat a także rodzice, rodzeństwo, dziadkowie i nauczyciele. Autor w bardzo prosty sposób wyjaśnia dlaczego czasami dziecko się jąka, a czasami nie; dlaczego inni wyśmiewają jąkających się; przytacza historie jąkających się dzieci. Książeczka skierowana jest zwłaszcza do tych dzieci, które emocjonalnie reagują na swoje jąkanie. Ich mowę można opisać jako walkę i zmagania lub przeciwnie unikanie i wycofywanie się. Nie zawsze dorośli potrafią z nimi otwarcie mówić o jąkaniu.
Lektura tej książeczki pomoże zrozumieć jakie są odczucia dziecka podczas mówienia, komunikowania się.
„Każde dziecko mówi na swój sposób. Jedno mówi wolno, drugie szybciej. Jedno głośniej, drugie ciszej. Każdy ma indywidualny sposób mówienia i każdy jąka się na swój, specjalny sposób. I tak własnie powinno być. Czy nie byłoby nudno, gdybyśmy wszyscy byli tacy sami?” – fragment z rozdziału „Czasami się jąkasz a czasami nie”.
Na koniec za The Stuttering Foundation, autor przytacza mity na temat jąkania. Oto kilka z nich
- Mit: Pomocne dla osoby jąkającej się jest mówienie do niej: ” Weź głębszy oddech, zanim coś powiesz” lub „Najpierw pomyśl, co chcesz powiedzieć”.
- Prawda: Takie rady zwykle jeszcze bardziej uświadamiają jąkającej się osobie jej problem. Bardziej pomocne reakcje otoczenia to cierpliwe słuchanie i rozmawianie z osobą jąkającą się w wolniejszy sposób.
- Mit: Stres powoduje jąkanie.
- Prawda: Stres nie wywołuje jąkania, ale może być przyczyną nasilenia się tego problemu u osoby jąkającej się.
- Mit: Osoby jąkające się nie są zbyt inteligentne.
- Prawda: Nie ma absolutnie żadnej zależności pomiędzy jąkaniem a poziomem inteligencji
http://:http://www.stutteringhelp.org
Słynni jąkający się
Słynni jąkający się
Wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że osoby jąkające się doskonale radzą sobie w świecie show biznesu, robią karierę muzyczną lub polityczną czy aktorską. Słynni jąkający się są piosenkarzami, aktorami czy dziennikarzami. Często zdarza się, że nie wiemy, że sławna osoba się jąka dopóki gdzieś o tym nie przeczytamy lub ktoś nam na to nie zwróci uwagi. Najczęściej charyzma tych osób jest tak duża, że zupełnie odwraca to naszą uwagę od tego w jaki sposób ktoś mówi.
Poznaj kilka popularnych osób, które pomimo jąkania osiągnęły sukces i są znani w Polsce lub na całym Świecie.
- Jurek Owsiak – dziennikarz, filantrop, założyciel Fundacji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Człowiek, który przemawiał do tysięcy ludzi na żywo lub za pomocą radia lub telewizji. Jego słowa porywały miliony osób do pomagania innym. Jąkanie nie przeszkodziło mu w tym aby swoimi słowami pomagać innym. Owsiak jest niewątpliwie najpopularniejszym słynnym jąkającym się.
W kontekście jąkania Owsiak mówił o sobie:
„Jąkanie towarzyszy mi od szkoły podstawowej. W jego pokonywaniu niezwykle pomogło mi angażowanie się w różne działania, bycie z innymi i wspólne realizowanie pomysłów. Potrzeba wielkiej determinacji, by ograniczyć swoje niedoskonałości. Jest też inny sposób walki z nimi – po prostu polubić je.”
- Łukasz Golec – wokalista i jeden z liderów zespołu Golec uOrkiestra. Na co dzień komponuje i śpiewa piosenki dla publiczności polskiej i zagranicznej. Razem z zespołem i rodziną często bywa gościem programów telewizyjnych w których chętnie się wypowiada na różne tematy.
O swoim jąkaniu mówił: „Nigdy nie przejmowałem się zbytnio moim zaburzeniem mowy. Lubię czasami się zająknąć. To wyróżnia mnie spośród braci Golec. Jąkanie może być atutem, czymś charakterystycznym dla danej osoby.”
- Ed Sheeran – jeden z najpopularniejszych brytyjskich piosenkarzy. Jego piosenek słuchają miliony osób na całym świecie. Swoją karierę zaczynał grając i śpiewając na ulicy. Udowodnił, że nawet gdy jest się „dziwnym odmieńcem” można stać się idolem tysięcy osób.
O swoim jąkaniu mówił:
„Dzieciaki, z którymi chodziłem do szkoły były najnormalniejsze i najbardziej fajne, kiedy dorastaliśmy. (…) nie chciałem, żeby moje jąkanie było wielkim problemem, nie chciałem robić z tego czegoś wielkiego, ale to było bardzo stresujące, by być sobą w kontakcie z rówieśnikami. A przecież nikt nie może być tobą lepiej niż ty sam. Jeśli będziesz na siłę starał się być najfajniejszy w swojej klasie, to wreszcie staniesz się nudny i będziesz robić coś dla kogoś, kto wcale nie był taki cool. Bądź sobą. Zaakceptuj swoje dziwactwa – to, co odróżnia cię od innych, pomaga ci być interesującym człowiekiem. Bycie dziwnym to wspaniała sprawa.”
- Emily Blunt – aktorka pochodzenia brytyjskiego. Grała w popularnych filmach takich jak „Ciche miejsce”, czy „Na skraju jutra”. Role, które grała przyniosły jej światową sławę i liczne nagrody.
W jednym z wywiadów powiedziała:
„Jako dziecko bardzo się zacinałam. W pewnym momencie okazało się, że łatwiej jest mi mówić płynnie, kiedy recytuję. Naśladowałam śmieszne głosy, akcenty, to pomagało. Potem nasz szkolny nauczyciel namówił mnie, żebym wystąpiła w przedstawieniu. Ten pomysł wydawał mi się chybiony, byłam przekonana, że poniosę porażkę. Ale na scenie pierwszy raz w życiu mówiłam płynnie. To rzeczywiście ironiczne, że ta jąkająca się dziewczynka wylądowała w zawodzie, który wymaga nieustannego mówienia…”
Osoby te sprawiły, że jąkanie stało się czym wyjątkowym, czymś co finalnie je wzmocniło. Słynni jąkający się mogą być inspirujący dla wielu osób, które nie wierzą w siebie. Jeżeli chcesz dowiedzieć się jak możesz pomóc sobie zaakceptować i polubić swoje jąkanie, skontaktuj się ze mną.
Carl Dell „Terapia jąkania u dzieci w młodszym wieku szkolnym”
Kilka lat temu na Targach Książki w Krakowie kupiłam książkę, która zmieniła mój pogląd na jąkanie i jego terapię. Przeczytałam ją lekko zszokowana propozycjami autora i odłożyłam na półkę.
Dopiero na warsztatach – Mini-KIDS y prowadzonych przez Petera Schneidera (Centrum Logopedyczne w Katowicach 2016), zrozumiałam że nic nie wiem o życiu osób jąkających się. Wydawało mi się, że wiem sporo o terapii; tylko to nie to samo.
Aby prowadzić terapię jąkania nie wystarczą ćwiczenia – to przede wszystkim praca nad sobą osoby jąkającej się naznaczona frustracją i zwątpieniem. To przez pokonywanie trudności pacjent rozwija swoją osobowość i buduje poczucie własnej wartości. Dzieje się to przy pomocy dobrego, empatycznego terapeuty. Dobra terapia rozpoczyna się od nawiązania dobrych relacji z pacjentem.
Dell był uczniem Cherlesa Van Ripera – autorytetu w dziedzinie jąkanie i osobą jąkającą się. Sugeruje on terapeutom, by nauczyli się sposobu zacinania swoich pacjentów aby pomóc im oswoić jąkanie. Dalej autor pokazuje jak można zmieniać jąkanie, tak by było płynniejsze, łagodniejsze. Nie stara się oczarować czytelnika obietnicami o perfekcyjnie płynnej mowie; nie jest ona celem. Terapia jąkania wg. Dell’a to dążenie do lepszej komunikacji przez upłynnianie jąkania.